Wat is een groene mountainbikeroute

Mountainbikeroutes in Nederland krijgen – net als bij skipistes – een kleurcode. Groen is makkelijk, blauw is gemiddeld, rood is moeilijk en zwart is zeer moeilijk. Zo weet je als mountainbiker wat er technisch van je gevraagd wordt om de route fatsoenlijk te rijden. De kleur zegt dus niet iets over hoe fysiek zwaar de route is.

De kleur van de moeilijkheidsgraad tref je aan onder de routepijl. Het kan dus zijn dat je op een blauwe route rijdt, met moeilijkheidsgraad groen (makkelijk). 

Wat is een groene route dan?

Groene mountainbikeroutes bestaan uit lekker brede paden en wegen. De meeste oude mountainbikeroutes (zonder singletracks) vallen onder de categorie groen.

Wat kom je tegen op groen?

Voornamelijk zand- en gravelpaden, afgewisseld met asfaltpaden. Grote kans dat je ook andere fietsers en wandelaars tegenkomt. Het pad van een groene route deel je  namelijk vaak met andere mensen. Je komt over rustige klimmetjes en glooiingen en omdat het pad lekker breed is, zijn de afdalingen dus ook overzichtelijk.

Wanneer kun je een groene route rijden?

Groene routes zijn de makkelijkste om te mountainbiken. Ideaal dus als je een beginner bent. Of als je gravelbiker bent, want groene routes zijn ook prima op de gravelbike te rijden. De brede paden en vlakke afdalingen zijn perfect om op te oefenen. Bijvoorbeeld om je mountainbike te leren kennen. Op groen maak je mooie kilometers én kun je ervaren hoe schakelen, remmen en sturen precies werkt. Dat komt omdat je goed en ver vooruit kunt kijken en weinig technische elementen onderweg tegenkomt. Heb je al meer ervaring op de mountainbike? Dan vind je groene routes waarschijnlijk al snel saai.

Als je vlot schakelt en voeling hebt met remmen en sturen, kun je naar blauw. Nog geen idee hoe een mountainbike werkt? Volg dan een Start2Bike-training.

Hoe herken je een groene route?

Er staan informatiepanelen aan het begin van de route en je ziet regelmatig groene borden op paaltjes langs de route. Het groene bord met de moeilijkheidsgraad ‘makkelijk’ hangt ónder het bewegwijzeringsbord. De bewegwijzering is het internationale mountainbiketeken – de driehoek en twee rondjes en kom je tegen in meerdere kleuren. Dit gebeurt om andere dicht bij elkaar liggende routes gescheiden te houden.

Voor vertrek weten of een route makkelijk of moeilijk is? Check mtbroutes.nl. Je kunt hier makkelijk sorteren op niveau.

Je hoeft niet bang te zijn dat je zonder aankondiging op een verkeerde kleur route komt te rijden. Als je op een groene route kunt afwijken naar een route die blauw (gemiddeld) is, wordt dat met waarschuwingsborden op tijd aangegeven.

Hoe wordt de kleur van een mountainbikeroute bepaald?

Een groene mountainbikeroute in Twente moet dezelfde moeilijkheidsgraad hebben als een groene route op de Veluwe. Daarom mogen terreineigenaren en onderhoudsgroepen niet zelf bepalen hoe moeilijk of makkelijk hun route is. In opdracht van wielersportbond NTFU beoordelen inspecteurs of een route groen, blauw, rood of zwart is. Zo’n inspecteur mag geen relatie hebben met de terreineigenaar of -beheerder.

Waar vind je groene routes?

Het kleurensysteem wordt landelijk uitgerold. Nog niet alle mountainbikeroutes in Nederland hebben dus al een kleurcodering. Op dit moment zijn dit de groene mountainbikesroutes:

• Lonneker, Enschede (OV)
• Twickel (OV)
• Veluwezoom, groen (GL)
• Hattem (GL)
• Heerde (GL)
• Valkenswaard, Someren, Gemonde, Schijndel, Loosbroek (NB)