‘Hola’ of ‘déu’, kleine Spaanse woorden met een groot verschil. Passeer je een medefietser met ‘déu’ dan is het die ander duidelijk, deze onbekende ligt op snelheid en zal een onbekende blijven. ‘Hola’ daarentegen geeft de aanzet tot een gesprek (al is het bij een tegenligger raadzaam ‘déu’ te gebruiken). Deze streek is voor ons een grote onbekende. Inzetten die ‘hola’ dus, gretig beantwoord door de trotse Catalaan, die niet meer zal stilvallen. De komende drie dagen maken we kennis met de Berguedà regio in de provincie Barcelona.

De hoogte in

Enthousiast rent een jonge hond door haar tuin op ons af. Ze drukt de natte vacht tegen mijn fietsbroek. Gisteren arriveerden wij hier in de duisternis. Nu die blinddoek af is, knipperen we even met de ogen. Waar zijn we eigenlijk? Recht vooruit is het landschap gevuld met heuvels en bescheiden bergen, omdraaien geeft Pyreneeënzicht. Voor onze neus schittert een zeventiende-eeuwse boerderij in de zon. Ik sliep er in de graanschuur, terwijl reis- en naamgenoot Erwin nachtrust vond in de keuken. Desondanks stonden we prinsheerlijk op, omdat dit familiebezit zorgvuldig is omgetoverd tot het kleinschalige sport en wellness hotel La Serra. 

Ook wij staan enthousiast klaar om ons in te spannen, om de tuin uit te gaan. Gids Pau leidt ons vandaag de weg door het onbekende. De grootste trekpleister hier lijkt de afwezigheid van een trekpleister. In overweldigende rust slingeren we zalig door de streek. Waar de wegen puur lijken aangelegd voor boer en fietser. Soms zien we een profshirtje zonder prof erin. Toeval, want veel wielerprofs uit Andorra kiezen juist deze wegen om te trainen. 

"De wegen lijken puur te zijn aangelegd voor boer en fietser"

Het klimaat voor de fietser is hier gunstig. Mooi fietsweer is er een keuze en hangt af van je route. Rond Barcelona kan je het hele jaar fietsen en de streek die wij ontdekken is voor de fietser van maart tot november gastvrij. Met de bergen wordt de kans op neerslag natuurlijk groter, maar ook daar kan je op een mooie winterdag nog naar boven. 

Versteende golf

Wij fietsen in de zon en daar kijkt niemand hier van op. Na de vredige aanloop botsen we ineens tegen de steile betonplaten richting Capolat. We zijn immers in Spanje, waar ze graag wegen bouwen op hellingen waar dat niet logisch is. Het zweten wordt beloond met een kolossale rots, die als een versteende golf boven ons hangt.

Ook het uitzicht zet een tandje bij, terwijl geritsel steeds frequenter hoorbaar wordt. Mensen met mandjes struinen neergebogen door de bosschages. Het is paddelstoelenpluktijd! Een traditie die hier grenst aan religie. Tot voor kort kon je zelfs zangeres Shakira tegen het lijf lopen, in betere tijden. Met FC Barcelona-ster Piqué vulde zij hier ook een mandje met de delicatesse. 

Merckx in regenboogtrui

In Casserres zien we dan toch een shirt met een prof erin. Op een mooie mural prijkt Merckx in de regenboogtrui. Vergezeld van een knap staaltje kunst, waar Eddy met een lijf van moeren en fietsonderdelen op zijn fiets zit (de Kannibaal vrat blijkbaar alles). De regio is (zo blijkt ook de komende dagen) ontzettend trots op hun aandeel in de wielergeschiedenis.

Deze route startte glooiend, maar ondergaat nu een gedaanteverwisseling. We gaan klimmen, alpenachtig lang klimmen. 21,8 kilometer (6,5 procent gemiddeld) later staan we pas bovenop Rasos de Peguera. Ook het uitzicht is van een hoog niveau. Ons panoramazicht is compleet anders dan vanmorgen in de tuin. Leeg dalen we af naar finishplaats Berga, de smakelijke Catalaanse keuken in. Waar vlees nog sterk is vertegenwoordigd. Al leren we dat chorizo dan weer niet in de paella thuishoort. Het is de pizza Hawaii van hier. 

Download route dag 1

Patum

PA-TUM… PA-TUM! Bombastische drums vullen de straten van Berga. PA-TUM! Reusachtige poppen toren boven de menigte uit. Plots doven alle lichten, het bomvolle plein wordt aan het zicht onttrokken. Even later start een vrolijke melodie en begint hele plein extatisch te bewegen, verlicht door een overweldigende vonkenregen. Alsof het plein in brand staat.

Met een aanstekelijke overgave projecteert gids Toni deze uit de middeleeuwen daterende traditie op ons, alsof we er zelf bij zijn. Pa-tum klinkt het en Patum heet het, naar het geluid van de trommel. Vanmiddag fietsten we een rustig stadje in, dat een week per jaar wordt ingenomen door deze absurde, maar geweldige, (UNESCO) folklore. En de rest van het jaar is er dit museum én Toni. 

Symbiose

Onder een blauwe lucht rollen nopjes over het asfalt. Iets aan dat geluid klopt er niet. Maar vlak na het uitrijden van startplaats Bagà volgt toch de symbiose, wanneer diezelfde nopjes gravel beginnen te verstouwen. Nu klinkt het als muziek in de oren. Wel is het meteen flink klimmen, dus ook het geluid van gehijg mengt zich. We gaan de wissel naar een gravelbike vandaag goed besteden met een ronde door het fraaie Cadí-Moixeró natuurreservaat. 

Flitsende zonnebril en rieten mand

Terwijl de kleur groen nog explodeert in het bos zien we hogerop al de eerste verse sneeuw in de Pyreneeën liggen. We hebben al flink wat gravel gezien voordat we iemand tegenkomen. Iemand met een flitsende zonnebril en een grote rieten mand. Alweer die rieten mand. Trots vertelt de man over zijn paddenstoelenpluk van de dag; ‘rovellons’ en ‘cepes’. 

"Voor de liefhebber is onverhard afdalen nog zoveel lekkerder dan het op asfalt al is"

Na een leuk praatje duiken we het plezier tegemoet. Voor de liefhebber is onverhard afdalen nog zoveel lekkerder dan het op asfalt al is. Na de losse stenen te hebben opgeschud, blijven we met een grote glimlach bij een rivier staan. Even rustig rondkijken hoe knap het decor in elkaar zit. Net vingen we een glimp op van de hier bekende Pedraforca berg. De rest van de rit blijft deze markante berg, met de toppen rond 2.500 meter, in de wolk verstopt.  

Nog even en de noppen raken weer asfalt. Nu nog zien we pure natuur, zover het oog rijkt. De kans dat dit de mooiste rit van deze dagen gaat zijn, is groot. Terwijl ik bij Catalonië en gravel meteen dacht aan Girona, blijkt deze streek een serieus alternatief te zijn. Want er is flink meer te gravelen dan we vandaag doen.   

Sociale leerschool

Dampend staan de verse rovellon en cepe champignons voor ons. Erwin en ik zitten niet alleen aan tafel. Ons reisgezelschap is de afgelopen dagen aangegroeid tot zeven, van fietsgidsen tot chauffeur en ambassadeurs van de regio. Stomtoevallig trof ik een oude bekende op straat, ook hij is aan tafel gaan zitten en dineert met ons mee.

"De Catalaanse keuken en gezelligheid verenigen zich tot een heerlijke avond in dit kleine restaurant"

De Catalaanse keuken en gezelligheid verenigen zich tot een heerlijke avond in dit kleine restaurant. Wanneer mijn bekende vertrekt, vraag ik het gezelschap hoe ze tegen het aanschuiven van deze ongenode gast aankijken. Ze begrijpen mijn vraag niet. Een vriend van de één is een vriend van iedereen en dus welkom aan tafel. Bij het verlaten van het restaurant geeft de eigenaar een restauranttip voor morgen, ook dat schijnt gebruikelijk te zijn hier. Het is sociaal een leerzame avond voor de Nederlanders. 

Download route dag 2

Castell de Cardona

Machtig torent het kasteel van Cardona boven de ochtenddauw uit. Toen de zon gisteravond stijlvol verdween, werden we rondgeleid door dit imposante bouwwerk uit de middeleeuwen. Een regelrechte aanrader als je hier bent. Ooit gebouwd om het onuitputtelijke zout te beschermen dat zich hier in een unieke zoutberg bevindt.

Terwijl we klimmen zoomen we langzaam uit op het contrasterende wit in het landschap. De zoute brenger van rijkdom trekt inmiddels geen vijandige legers meer aan. Wel ongevaarlijke fietsers. Niet omdat ze de berg aanzien voor onbeperkte elektrolyten maar omdat het zo verdomd lekker fietsen is hier, zo blijkt. Goede wegen, vriendelijke beklimmingen en gelukzalige afdalingen. Ik daagde gids Pau uit een beetje gas te geven vandaag. En dat zal ik weten. Het parcours rond Cardona toont zich als een racebaan waarop ik dankbaar de slipstream pak achter de goedgetrainde triatleet. 

Gezaagde berg

We slalommen op snelheid over de bergrug naar beneden. Voor ons een oneindig reliëf van bergkammen. Gerangschikt van frisgroen, naar donkergroen en grijswit wanneer het oog ze nauwelijks nog van de lucht kan onderscheiden. In het midden van dit pallet prijkt het onmiskenbare Montserrat. De ‘gezaagde berg’ wijkt compleet af van de omgeving en lijkt regelrecht uit de Dolomieten gestolen. Het genieten is mateloos. Afzien en moois zien, dit is waarom je op fietsvakantie gaat! 

"We slalommen over de bergrug naar beneden. Voor ons een oneindig reliëf van bergkammen, gerangschikt van frisgroen, naar donkergroen en grijswit"

Met volle benen en lege bidons komt het kasteel weer in zicht. Morgen zal het hier een stuk drukker zijn, wanneer het ludieke én prestigieuze fietsfeest ‘Tour de Lord’ hier de finale beleeft. Op volgepakte flanken zal men de renners in een afvalrace de citadel opschreeuwen. De sport leeft hier in het fietsgekke Catalonië. 

Download route dag 3

Samenvattend

Pluspunten

+ Kleinschalig en persoonlijk 
+ Gevarieerd gebied en ondergrond 
+ Perfect te combineren met citytrip Barcelona 
+ Crema Catalana (en de overige keuken)

Minpunten

- Niet voor fans van megahotels en hun buffet
- Weinig hippe koffietentjes 

_{Tekst: Erwin Reijneveld
Beeld: Erwin Visser}