5x Scherprechters uit de Ronde van Vlaanderen

Als er een wielermonument is waar reikhalzend naar wordt uitgekeken, dan is het wel de Ronde van Vlaanderen. Het ruim 270 kilometer lange parcours bestaat uit een aaneenschakeling van pittige klimmetjes en smerige kasseienstroken en vergt het uiterste van de renners. Voor de echte Flandriens onder ons hebben we de 5 lastigste kasseienstoken opgesomt. 

Deze hebben we overigens uit de Fietssport app geplukt. Behalve kasseien staat de app ook vol met uitdagende klimmen, gravelpaden en wielercafés. Ook kun je in de app toertochten bekijken en routes downloaden.

Download hier de app

De 5 Scherprechters

5. Mariaborrestraat

Vaak in één adem genoemd met de Steenbeekdries en Stationsberg. De drie wegen vormen samen een 2.400 meter lange slinger van kasseien. Op asfalt is zo’n afstand met drie keer zuchten voorbij, maar op kasseien lijkt de combinatie oneindig lang te duren. De aanloop op de Mariaborrestraat is nagenoeg vlak. Hier kun je nog tempo maken, maar vergis je niet in de lengte en de klim die nog komen gaat.

De Steenbeekdries is met 700 meter en 5,3% gemiddeld niet zwaar maar door het gedokker lopen je benen toch langzaam vol. Eenmaal op de top, is het nog niet gedaan. Nu is het de beurt aan je polsen. Als je over de keien van Stationsberg naar beneden raast, is het continue focussen totdat je het spoor passeert. Hier maken de kasseien weer plaats voor asfalt en maak je je op voor de Taaienberg.

Totaal aantal meters kasseien: 2.400
Lengte klim: 700 meter
Hellingspercentage: 5,3 gemiddeld (6,7% max.)
Hoogtemeters: 32

"Door het gedokker lopen je benen toch langzaam vol"

4. Taaienberg

De naam verraadt wat je te wachten staat: deze klim is een taaie rotzak. Ten zuiden van Etikhove klim je via de betonplaten het bos in. Daar beginnen de kasseien en klimt de weg meteen steil omhoog, de percentages tikken hier de 18% aan. Voor de renners die stilvallen is er altijd nog het gootje, al pakt de échte Flandrien natuurlijk elke steen die hij of zij pakken kan. Bij het witte huisje zit het zwaarste stuk erop. Vanaf hier is het vals plat omhoog. 

De Taaienberg is een vaste gast in de finale van de Ronde en zit ingeklemd tussen de kasseien van de Mariaborrestraat en de Kruisberg. De heuvel wordt door de Vlamingen ook wel de Boonenberg genoemd. De klim is de speeltuin van publiekslieveling Tom Boonen die hier steevast zijn eigen benen en die van de concurrentie testte.

Lengte: 600 meter
Hellingspercentage: 7,8% (max. 18%)
Hoogtemeters: 48

Zelf over kasseien dokkeren? Met deze 10x tips gaat het een stuk 'soepeler'. 

3. Koppenberg

Geliefd en gehaat, dat is de Koppenberg. De ‘bult van Melden’ is bijna 80 meter hoog en ligt bezaait met de slechtste kasseien in de Vlaamse Ardennen. Toerend tussen de weilanden en grasvelden is het even zoeken naar de klim. Maar als je het dorpje Melden passeert, is het kraakhelder waar de klim begint. Een muur van kasseien siert het zicht. Zorg dat je snelheid maakt voordat je de kasseien opschiet want eenmaal op de steentjes lopen de hellingspercentages rap op en daalt het tempo naar stapvoets.

Stilvallen is hier funest en staan op de pedalen is geen optie want je verliest gegarandeerd je grip. Met maxima tot 22% en een gemiddelde van ruim 11% gunt de Koppenberg je geen moment rust. Pas bij de huizen is het lijden over. Kijk dan vooral achterom en zie hoe de weg zich hier tussen de bomen naar beneden stort. Na een klein stukje bergaf klim je de laatste 300 meter over asfalt naar de top.

"Stilvallen is hier funest"

De Koppenberg is inmiddels niet meer weg te denken uit de finale van de Ronde, maar dat was lange tijd anders. In 1976 zat de klim pas voor de eerste keer in het parcours om in 1987 vanwege een zware valpartij weer voor lange tijd te verdwijnen. In 2002 werd de stenen op de Koppenberg opnieuw aangelegd en stond het licht weer op groen. 
Naast de Ronde vindt ook er ook ieder jaar een cross-wedstrijd plaats op de bult van Melden. De Koppenberg-cross is een loodzware cross die zelfs Mathieu van der Poel er al eens onder kreeg. In een jaar dat MVDP de overwinningen aan elkaar reeg, werd hij in deze cross slechts 23e.

Lengte: 600 meter
Hellingspercentage: 11,6% (max. 22%)
Hoogtemeters: 65

2. Oude Kwaremont

De Oude Kwaremont is zeker niet de zwaarste klim in Vlaanderen, maar vanwege zijn historie, prachtige naam en uitzicht wel een van de mooiste. Vanuit Berchem fiets je de eerste meters langs ongeknotte wilgen en grazende paarden over een smal maar uitstekend asfaltweggetje langzaam omhoog.

Op de heuvel zie je het witte kerkje van Kwaremont al liggen. Kwaremont is samen met Ruien, Zulzeke en Berchem – waar de klim start – onderdeel van de gemeente Kluisbergen. Daarna verandert de strakke peklaag in vierkante keien. Wanneer het dorpje zich aan de horizon meldt, begint het echte lijden. De kasseien worden slechter en de percentages lopen tot over de 10%. Pas in het dorp kun je even 'herstellen' voordat je langs de aardappelvelden het laatste stuk aanvalt. Op de top heb je de keuze: een ronde langs oud-winnaars op de Ronde van Vlaanderenstraat of gelijk door naar de angstaanjagend steile Paterberg.

Hoewel de Oude Kwaremont inmiddels een scherprechter is, duurde het tot 1974 voordat de klim überhaupt in het parcours zat. Sinds 1993 zijn de kasseien op de klim een beschermd monument. En dat is maar goed ook, want tussen de witte VIP-tenten genieten elk voorjaar tienduizenden toeschouwers van bier, friet en zwoegende renners.

Lengte: 2.000
Hellingspercentage: 4,6% (max. 11,6%)  
Hoogtemeters: 93

1. Paterberg

Na de beklimming van de Oude Kwaremont en een steile afdaling over betonnen platen draait het Ronde-peloton scherp rechtsaf voor de laatste hindernis van de Vlaamse Hoogmis. De renners fietsen hier elk voorjaar een orkaan van geluid tegemoet, maar op andere dagen blijft het stil. De stilte wordt hooguit verstoord door een pruttelende trekker of kauwende koe. Dat is ook niet gek, want de Paterberg is geen pretje. 

Qua lengte stelt de Paterberg eigenlijk niets voor. Nog geen 400 meter duurt de lijdensweg. Want pijn doet ‘ie zeker. Tussen de weilanden door loopt de weg bijna kaarsrecht omhoog. De aanloop valt nog meer, maar dan volgt het steilste stuk (20%) langs de houten hekken. Ineengedoken op je stuur, zoekend naar evenwicht, rol je tergend langzaam van kassei naar kassei. Bovenop wacht de rust in de vorm van twee houten bankjes. “De Paterberg bestijgen betekent zweten en hijgen”, staat op het ene bankje. “Geniet hier van het zicht op het landschap dat voor je ligt”, vermeldt het andere. Afzien en genieten, dat is de Paterberg in een notendop. 

"Afzien en genieten, dat is de Paterberg in een notendop"

Een leuk feitje: in tegenstelling tot wat je misschien zou verwachten is de Paterberg nog een jonge straat. In 1985 wilde de gemeente Kluisbergen de toen nog onverharde grindweg verharden met betonplaten. Gelukkig kwam Paul Vande Walle – die destijds bovenop de heuvel woonde – met een beter voorstel: “Leg ze in kasseien en de Ronde zal erover komen.” En dat gebeurde. De volgende Ronde ging over de kasseien van de Paterberg en de heuvel verdween niet meer uit het parcours. Sterker nog: de kasseien zijn sinds 1993 een beschermd monument.

Lengte: 400 meter
Hellingspercentage: 13,7% (max. 20,3%)  
Hoogtemeters: 47

Bonus kasseien

Muur van Geraardsbergen

Ook wel bekend als de Muur-Kapelmuur of gewoon Dé Muur. Want eerlijk is eerlijk, alleen deze klim mag vanwege zijn zwaarte en iconische kapel op de top deze naam met trots dragen. Hoewel de Muur van Geraardsbergen misschien wel het mooiste wielermonument van België is, betekent dat niet een vaste uitverkiezing in Vlaanderens Mooiste. De Ronde laat de klim regelmatig links liggen. Of dat een logistieke reden - de organisatie wil starten in Antwerpen en eindigen in Oudenaarde - of een financiële - de gemeente wil niet betalen voor een doorkomst - laten we in het midden. Gelukkig maak de klim regelmatig zijn opwachting in andere koersen zoals in de BinckBank Tour of de Driedaagse De Panne.

Waar tijdens de koers de toeschouwers vijf rijen dik achter de dranghekken staan gepropt, kun je de klim op een druilerige voorjaarsdag zomaar voor je alleen hebben. De beklimming heeft twee varianten: via de Denderstraat of via de Vesten. Die laatste is verreweg het mooist. Vanaf de Markt fiets je links langs de kerk op. Hier voel je de spanning op je spieren al toenemen, maar het is nog niets vergeleken met wat je te wachten staat.

"De hellingspercentages reiken tot aan de 20%"

Als het bordje ‘Muur van Geraardsbergen’ naar rechts wijst, moet je pas echt diep in het rood. De hellingspercentages reiken tot aan de 20% en op de kasseitjes is het moeilijk tempo houden. Als je Taverne ’t Hemelrijck zit het zwaarste stuk erop. Je hebt hier net genoeg tijd om je op te laden voor de laatste 50 meter naar de eenzame kapel die uitkijkt op het centrum van Geraardsbergen. Geniet van het prachtige uitzicht! 

Lengte: 1.200 meter
Hellingspercentage: 7,8% (max. 20%)  
Hoogtemeters: 91

Bosberg

De Bosberg kun je bijna onmogelijk los zien van de Muur van Geraardsbergen. Als je de Muur hebt gefietst, moét je de Bosberg meepakken. Na de smalle afdaling vanaf de Kapel zet je koers richting Attembeke. In het centrum van het dorpje ligt de start van de klim, weliswaar over asfalt en gemiddeldes van rond de 3%, maar toch. Bij het verlaten van het dorp gaat het asfalt over in betonplaten die aan de bosrand weer overgaan in kasseien. Hier wordt het pas echt steil met percentages dik over de 10%. 

De legendarische klim staat bij de Vlamingen ook wel bekend als de ‘Edwig van Hooydonck heuvel’. Deze Flandrien plaatste zowel in 1989 en 1991 zijn beslissende aanval op de Bosberg. Helaas wordt de Bosberg – net als de Muur van Geraardsbergen – ook regelmatig niet opgenomen in het parcours van de Ronde. Eeuwig zonde. 

Lengte: 1.400 meter
Hellingspercentage: 6% (steilste 100 meter 11,5%)  
Hoogtemeters: 67

fotocredits: Gudok. (hoofdfoto), De Fietsjournalist