Mountainbiken en zwerfafval opruimen

Hij heeft de vaart er in. Stevig doortrappend scant Stef Hoitink (48) links en rechts de bermen naast het fietspad. In de zomermaanden met het hoge gras is het een stuk moeilijker zoeken, maar hij heeft inmiddels een paar eksterogen ontwikkeld. Voor bijna alles wat glimt knijpt hij vol in de remmen, springt van zijn fiets, raapt het op, stopt het in zijn rugzak en klikt weer in de pedalen.

Zo maakt Stef al een jaar of drie rondes van 50 tot wel 100 km door de Achterhoek. Een prima intervaltraining. Elk weekend verzamelt hij acht tot tien volle rugtassen met zwerfafval: blikjes, plastic flesjes, zakken chips, hamburgerdoosjes, patatbakjes, koffiebekers en mondkapjes. “En dan neem ik nog niet eens alles mee, want ik ga niet elke 100 meter stoppen en niet alles past in mijn rugzak.”

De voorbereiding

Welke route hij aanpakt, bekijkt Stef meestal doordeweeks vanuit de auto als hij op pad is voor zijn werk bij een aannemersbedrijf. ”Vaak zie ik dan al wel het een en ander liggen op trajecten waar schoolgaande jeugd fietst en waar veel woon-werkverkeer rijdt, zoals bij de N-wegen en afritten van de snelweg. Of ik laat mijn route afhangen van waar de wind vandaan komt die dag, of combineer het met een koffiepauze bij mijn moeder van 87.” 

De registratie 

Als zijn rugzak gevuld is, zoekt hij een openbare afvalbak op en plukt één voor één de opbrengst uit zijn tas. Van elk item maakt Stef een foto en legt deze vast in de mobiele app Litterati. Via deze app wordt wereldwijd geregistreerd wat waar verzameld wordt aan zwerfvuil. “Per keer kom ik wel aan zo’n 250 items. Eind vorig jaar stond mijn teller op 10.000 stuks.” 

Bron van inspiratie

Hoitink noemt zichzelf de Achterhoekse Zwerfinator naar het idee van de Rotterdammer Dirk Groot, die als Zwerfinator naam maakt om die stad al wandelend op te schonen. Omdat Stef zijn mountainbike ervoor inzet en vooral plastic en blik verzamelt, kwam hij op het idee om het ‘pliken’ te noemen.

“Blik vind ik het meest ergerlijke"

"Ik weet hoeveel schade blik kan aanbrengen aan dieren. Als de bermen gemaaid worden, wordt het verpulverd in honderden vlijmscherpe stukjes. Het gemaaide gras komt vervolgens als voer bij de koeien, waarbij de blikresten ernstige schade aan de koeienmaag kunnen veroorzaken.” 

Zijn werk is niet onopgemerkt gebleven. Inmiddels betaalt de gemeente Berkelland het onderhoud aan zijn Focus mountainbike. Daarnaast kreeg hij zijn fietskleding geschonken van de Stichting Pak An, een organisatie die bijzondere initiatieven in de Achterhoek subsidieert. 

Het effect van statiegeld

Stef wil graag dat ‘zijn’ Achterhoek mooi blijft. “Mijn grootste drijfveer is echter om een schone wereld achter te laten voor mijn kinderen.” Met de invoering van de vijftien cent statiegeld dit jaar op plastic flesjes hoopt Stef dat hij in die categorie minder zal hoeven op te rapen. Vooralsnog is dat deze ochtend nog niet het geval. Het plastic, in allerlei vormen en maten, bepaalt de opbrengst.

Bij een plastic omhulsel van een six-pack bierblikjes voorspelt Stef dat we in de volgende kilometers alle zes blikjes één voor één kunnen oppikken. Klopt als een bus. Word je er niet moedeloos van? “Nee hoor, de vele positieve reacties die ik krijg, geven me altijd energie om door te gaan. We hebben het veel te goed hier, het is een welvaartsziekte.”

Schone mtb-routes

Plots verlaat Stef het fietspad en stuurt linksaf de lokale mountainbikeroute op. “Altijd leuk voor de afwisseling om af en toe een stukje singletrack mee te pakken”, grijnst hij. “Op deze routes kom ik overigens vrijwel nooit rommel tegen, op een enkel gelpapiertje of een bidon na.”

_{Foto's: Robin Britstra}