Nieuwe Limburgse gravelroute in de maak: de Ransdalerveld-route
Binnenkort nog meer gravelgeluk in Limburg.
Windkracht 4 van voren en als er geen wind was, moest je klimmen. Nergens kon je in de open vlaktes van Noord-Frankrijk schuilen tegen de wind. Ik had ook steeds het gevoel dat we van niets naar nergens fietsten. De vele uitgestorven dorpjes bevestigden eigenlijk alleen maar dat gevoel. Een bijna nutteloze rit, behalve dat je anders niet naar huis kunt gaan. Natuurlijk horen dit soort ritten erbij, maar de mooiste van The Ride is deze etappe niet geworden.
"Ik had ook steeds het gevoel dat we van niets naar nergens fietsten."
Dit was een beetje een pechdag voor mij. Halverwege, vlakbij de verzorgingspost, ben ik gevallen. In de bocht verloor mijn voorwiel de grip door het grind wat er lag. Hier hield ik een paar behoorlijke schaafwonden, blauwe plekken en een gebroken ego aan over. Op de verzorgingspost hadden ze al gehoord dat ik was gevallen en er aan kwam. Direct werd ik door de EHBO-er verzorgd en werd mijn fiets door de aanwezige mechanieker nagekeken op schade en weer rijklaar gemaakt (achterpad was wat verbogen). Met een hoger gemiddelde dan voor de val, hebben we de tocht voortgezet. Moet de adrenaline geweest zijn. Dat het landschap steeds bekender terrein werd, draagt daar ook aan bij.
De camping af en direct een beklimming van ruim 14 kilometer met een gemiddelde van 3% is lekker starten. Rustig aan beginnen, warmdraaien en dan langzaam het tempo opbouwen. En ook nu werd het terrein steeds bekender en het gevoel van willen finishen steeds sterker: de laatste etappe van The Ride. Als extraatje kregen we onderweg de Côte de Cornesse nog voor onze kiezen: 1,5km, 8,9% gemiddeld met een maximum van 13,5%.
Het was ongelofelijk druk bij de finish! Voor elke renner stond een groep familieleden en vrienden klaar. Zij zorgden voor feestelijk en warm onthaal, een ware ontlading van alle inspanningen van afgelopen dagen.
The Ride, wat een avontuur! Acht dagen lang kunnen koersen door de prachtigste streken dwars door Europa. Acht dagen lang optrekken met fietsmaatjes en acht dagen lang dat doen wat je het liefste doet: wielrennen!
Windkracht 4 van voren en als er geen wind was, moest je klimmen. Nergens kon je in de open vlaktes van Noord-Frankrijk schuilen tegen de wind. Ik had ook steeds het gevoel dat we van niets naar nergens fietsten. De vele uitgestorven dorpjes bevestigden eigenlijk alleen maar dat gevoel. Een bijna nutteloze rit, behalve dat je anders niet naar huis kunt gaan. Natuurlijk horen dit soort ritten erbij, maar de mooiste van The Ride is deze etappe niet geworden.
"Ik had ook steeds het gevoel dat we van niets naar nergens fietsten."
Dit was een beetje een pechdag voor mij. Halverwege, vlakbij de verzorgingspost, ben ik gevallen. In de bocht verloor mijn voorwiel de grip door het grind wat er lag. Hier hield ik een paar behoorlijke schaafwonden, blauwe plekken en een gebroken ego aan over. Op de verzorgingspost hadden ze al gehoord dat ik was gevallen en er aan kwam. Direct werd ik door de EHBO-er verzorgd en werd mijn fiets door de aanwezige mechanieker nagekeken op schade en weer rijklaar gemaakt (achterpad was wat verbogen). Met een hoger gemiddelde dan voor de val, hebben we de tocht voortgezet. Moet de adrenaline geweest zijn. Dat het landschap steeds bekender terrein werd, draagt daar ook aan bij.
De camping af en direct een beklimming van ruim 14 kilometer met een gemiddelde van 3% is lekker starten. Rustig aan beginnen, warmdraaien en dan langzaam het tempo opbouwen. En ook nu werd het terrein steeds bekender en het gevoel van willen finishen steeds sterker: de laatste etappe van The Ride. Als extraatje kregen we onderweg de Côte de Cornesse nog voor onze kiezen: 1,5km, 8,9% gemiddeld met een maximum van 13,5%.
Het was ongelofelijk druk bij de finish! Voor elke renner stond een groep familieleden en vrienden klaar. Zij zorgden voor feestelijk en warm onthaal, een ware ontlading van alle inspanningen van afgelopen dagen.
The Ride, wat een avontuur! Acht dagen lang kunnen koersen door de prachtigste streken dwars door Europa. Acht dagen lang optrekken met fietsmaatjes en acht dagen lang dat doen wat je het liefste doet: wielrennen!
Enthousiast fietser, bestuurslid van Limburg Cycling, ambassadeur van Amstel Gold Race Xperience en Team Captain van de AgrXp Riders. Runt het platform Cycling Connects People en is voor het wielrennen actief op social media.
Binnenkort nog meer gravelgeluk in Limburg.
Rust, ruimte én klimmen met dubbele cijfers.
Je hoeft niet naar Vlaanderen of Roubaix voor mooie steenstroken.
25x Routes die je laten stuiteren van plezier.
Kruip in de huid van een Flandrien.
De Sallandse Heuvelrug heeft het allemaal.
"Dat we ver van huis zijn, merken we als we de eerste cobraslang tegenkomen"
Hier ga je uit je bol.
Zigzaggen door de polder.
Op fietsavontuur naar Parijs, Basel of Londen, welke kies jij?