DMT Awards: de winnaars
De winnaars van de eerste Dutch MTB Trail Awards zijn...
De route gaat regelmatig door tunnels. De verplichte verlichting op de fiets komt dan goed van pas. Al snel leer ik op tijd mijn zonnebril af te doen, zodat ik niet helemaal een donker gat in rijd. De eerste keer dat ik het aanzwellende geluid van een vrachtwagen hoor, is indrukwekkend. Gelukkig zijn de chauffeurs gewaarschuwd door borden aan het begin van de tunnel. Ze houden dan ook voldoende afstand.
Een nieuwe tunnel laten we letterlijk links liggen. We worden de oude weg opgestuurd. Een smal pad ter breedte van één auto. Hier rij ik langs torenhoge rotswanden en de waterval Vøringfossen. Het water stort van 182 meter hoog het dal in. Als ik vanaf het fietspad naar beneden kijk, duizelt het even.
Ik ben op de helft van de grootste klim aangekomen. Na de verzorgingspost begint de tweede helft. De laatste bomen laat ik achter me en dan rij ik op de HardangerVidda, een hoogvlakte zes keer groter dan de provincie Utrecht. Drie maanden per jaar ligt er geen sneeuw en lopen er rendieren. Als ik rechts kijk, zie ik een uitgestrekte vlakte en aan mijn linkerkant ligt de gletsjer Hardangerjøkulen. Het laatste stuk van de tocht gaan we meer afdalen dan klimmen. We feliciteren elkaar.
"De 2,5 uur in de auto maakt dat we ons realiseren wat we gepresteerd hebben."
Op het hoogste punt van de tocht (1253 m) staat soep en brood klaar en daarna gaat het snel naar Geilo. In de laatste 30 km moeten we een keer afremmen, omdat er koeien op de weg lopen en regelmatig zie ik kuddes schapen langs de weg. Na nog een paar kleine klimmetjes rijden we Geilo binnen. De laatste keer dat we over de mat rijden om onze tijd te meten, krijgen we meteen ons aandenken en worden we doorgestuurd naar de tent waar we wat kunnen eten. Brood met rendierhachee. Ik laat het me goed smaken. Moe maar voldaan. Als we ons gedoucht hebben, rijden we terug naar Voss. De 2,5 uur in de auto maakt dat we ons realiseren wat we gepresteerd hebben.
Dit artikel verscheen eerder in Fietssport Magazine.
Auteur: Rolf Resink
De route gaat regelmatig door tunnels. De verplichte verlichting op de fiets komt dan goed van pas. Al snel leer ik op tijd mijn zonnebril af te doen, zodat ik niet helemaal een donker gat in rijd. De eerste keer dat ik het aanzwellende geluid van een vrachtwagen hoor, is indrukwekkend. Gelukkig zijn de chauffeurs gewaarschuwd door borden aan het begin van de tunnel. Ze houden dan ook voldoende afstand.
Een nieuwe tunnel laten we letterlijk links liggen. We worden de oude weg opgestuurd. Een smal pad ter breedte van één auto. Hier rij ik langs torenhoge rotswanden en de waterval Vøringfossen. Het water stort van 182 meter hoog het dal in. Als ik vanaf het fietspad naar beneden kijk, duizelt het even.
Ik ben op de helft van de grootste klim aangekomen. Na de verzorgingspost begint de tweede helft. De laatste bomen laat ik achter me en dan rij ik op de HardangerVidda, een hoogvlakte zes keer groter dan de provincie Utrecht. Drie maanden per jaar ligt er geen sneeuw en lopen er rendieren. Als ik rechts kijk, zie ik een uitgestrekte vlakte en aan mijn linkerkant ligt de gletsjer Hardangerjøkulen. Het laatste stuk van de tocht gaan we meer afdalen dan klimmen. We feliciteren elkaar.
"De 2,5 uur in de auto maakt dat we ons realiseren wat we gepresteerd hebben."
Op het hoogste punt van de tocht (1253 m) staat soep en brood klaar en daarna gaat het snel naar Geilo. In de laatste 30 km moeten we een keer afremmen, omdat er koeien op de weg lopen en regelmatig zie ik kuddes schapen langs de weg. Na nog een paar kleine klimmetjes rijden we Geilo binnen. De laatste keer dat we over de mat rijden om onze tijd te meten, krijgen we meteen ons aandenken en worden we doorgestuurd naar de tent waar we wat kunnen eten. Brood met rendierhachee. Ik laat het me goed smaken. Moe maar voldaan. Als we ons gedoucht hebben, rijden we terug naar Voss. De 2,5 uur in de auto maakt dat we ons realiseren wat we gepresteerd hebben.
Dit artikel verscheen eerder in Fietssport Magazine.
Auteur: Rolf Resink
De cyclo Voss-Geilo vindt jaarlijks in augustus plaats en is ongeveer 160 km lang. Op de tocht zijn vijf verzorgingsposten. Vanuit Schiphol vlieg je in anderhalf uur naar Bergen waar je een trein naar Voss pakt.
Meer infoRedactie Fietssport
De winnaars van de eerste Dutch MTB Trail Awards zijn...
En nee, de Cauberg staat er niet tussen.
De 21 etappes van de 100e Giro d'Italia zijn bekend.
Bekijk onze cyclokalender voor 2022.
Eerste editie Dutch MTB Trail (DMT) Awards op 30 juni 2017.