Routes + Reizen
Met de camper op fietsreis: 6x goede redenen
Ervaar de vrijheid en het comfort van een camper.
- Routes + Reizen
- Gewijzigd op 3 oktober 2016
Op Noors avontuur
Vorig jaar werd Rolf Resink door zijn in Noorwegen wonende zwager Koen uitgedaagd om Bergen-Voss (170 km) te fietsen. De imposante natuur, de mensen en de mooie wegen maakten het onvergetelijk. Tijd voor een volgende uitdaging: Voss-Geilo.
De route gaat regelmatig door tunnels. De verplichte verlichting op de fiets komt dan goed van pas. Al snel leer ik op tijd mijn zonnebril af te doen, zodat ik niet helemaal een donker gat in rijd. De eerste keer dat ik het aanzwellende geluid van een vrachtwagen hoor, is indrukwekkend. Gelukkig zijn de chauffeurs gewaarschuwd door borden aan het begin van de tunnel. Ze houden dan ook voldoende afstand.
Imponerende waterval
Een nieuwe tunnel laten we letterlijk links liggen. We worden de oude weg opgestuurd. Een smal pad ter breedte van één auto. Hier rij ik langs torenhoge rotswanden en de waterval Vøringfossen. Het water stort van 182 meter hoog het dal in. Als ik vanaf het fietspad naar beneden kijk, duizelt het even.
Ik ben op de helft van de grootste klim aangekomen. Na de verzorgingspost begint de tweede helft. De laatste bomen laat ik achter me en dan rij ik op de HardangerVidda, een hoogvlakte zes keer groter dan de provincie Utrecht. Drie maanden per jaar ligt er geen sneeuw en lopen er rendieren. Als ik rechts kijk, zie ik een uitgestrekte vlakte en aan mijn linkerkant ligt de gletsjer Hardangerjøkulen. Het laatste stuk van de tocht gaan we meer afdalen dan klimmen. We feliciteren elkaar.
"De 2,5 uur in de auto maakt dat we ons realiseren wat we gepresteerd hebben."
Op het hoogste punt van de tocht (1253 m) staat soep en brood klaar en daarna gaat het snel naar Geilo. In de laatste 30 km moeten we een keer afremmen, omdat er koeien op de weg lopen en regelmatig zie ik kuddes schapen langs de weg. Na nog een paar kleine klimmetjes rijden we Geilo binnen. De laatste keer dat we over de mat rijden om onze tijd te meten, krijgen we meteen ons aandenken en worden we doorgestuurd naar de tent waar we wat kunnen eten. Brood met rendierhachee. Ik laat het me goed smaken. Moe maar voldaan. Als we ons gedoucht hebben, rijden we terug naar Voss. De 2,5 uur in de auto maakt dat we ons realiseren wat we gepresteerd hebben.
Dit artikel verscheen eerder in Fietssport Magazine.
Auteur: Rolf Resink
De route gaat regelmatig door tunnels. De verplichte verlichting op de fiets komt dan goed van pas. Al snel leer ik op tijd mijn zonnebril af te doen, zodat ik niet helemaal een donker gat in rijd. De eerste keer dat ik het aanzwellende geluid van een vrachtwagen hoor, is indrukwekkend. Gelukkig zijn de chauffeurs gewaarschuwd door borden aan het begin van de tunnel. Ze houden dan ook voldoende afstand.
Imponerende waterval
Een nieuwe tunnel laten we letterlijk links liggen. We worden de oude weg opgestuurd. Een smal pad ter breedte van één auto. Hier rij ik langs torenhoge rotswanden en de waterval Vøringfossen. Het water stort van 182 meter hoog het dal in. Als ik vanaf het fietspad naar beneden kijk, duizelt het even.
Ik ben op de helft van de grootste klim aangekomen. Na de verzorgingspost begint de tweede helft. De laatste bomen laat ik achter me en dan rij ik op de HardangerVidda, een hoogvlakte zes keer groter dan de provincie Utrecht. Drie maanden per jaar ligt er geen sneeuw en lopen er rendieren. Als ik rechts kijk, zie ik een uitgestrekte vlakte en aan mijn linkerkant ligt de gletsjer Hardangerjøkulen. Het laatste stuk van de tocht gaan we meer afdalen dan klimmen. We feliciteren elkaar.
"De 2,5 uur in de auto maakt dat we ons realiseren wat we gepresteerd hebben."
Op het hoogste punt van de tocht (1253 m) staat soep en brood klaar en daarna gaat het snel naar Geilo. In de laatste 30 km moeten we een keer afremmen, omdat er koeien op de weg lopen en regelmatig zie ik kuddes schapen langs de weg. Na nog een paar kleine klimmetjes rijden we Geilo binnen. De laatste keer dat we over de mat rijden om onze tijd te meten, krijgen we meteen ons aandenken en worden we doorgestuurd naar de tent waar we wat kunnen eten. Brood met rendierhachee. Ik laat het me goed smaken. Moe maar voldaan. Als we ons gedoucht hebben, rijden we terug naar Voss. De 2,5 uur in de auto maakt dat we ons realiseren wat we gepresteerd hebben.
Dit artikel verscheen eerder in Fietssport Magazine.
Auteur: Rolf Resink
Wil jij deze uitdagende cyclo rijden?
De cyclo Voss-Geilo vindt jaarlijks in augustus plaats en is ongeveer 160 km lang. Op de tocht zijn vijf verzorgingsposten. Vanuit Schiphol vlieg je in anderhalf uur naar Bergen waar je een trein naar Voss pakt.
Meer info
Door Redactie Fietssport
Redactie Fietssport
Dit vind je misschien ook interessant
Routes + Reizen
Veelzijdig Flevoland
"Je zult verrast zijn door de hoeveelheid bossen, moerassen en vergezichten."
Routes + Reizen
Top 10 beklimmingen op de Veluwe
Met bekende, maar ook minder bekende hellingen.
Advertorial
Zo streep je de Stelvio van je bucketlist
De 48 haarspeldbochten laten je naar adem happen.
Routes + Reizen
Thüringen, thuishaven van een sprintkampioen
Trainen in de thuisstaat van de Duitse sprinter Marcel Kittel.