Top 10 beklimmingen in Zuid-Limburg
En nee, de Cauberg staat er niet tussen.
Dan valt mijn oog op een klein restaurantje aan de overkant van de straat. 'Coca-Cola, drie euro voor een halve liter', lees ik op een bord. Ik heb ineens reuze zin in Cola. Ik koop een fles en giet de inhoud naar binnen. Ik voel de moraal en kracht weer terugvloeien en wil het weer proberen. Na een kort wandelingetje stap ik op en merk dat het fietsen wel weer gaat. Tijdens de laatste kilometers op de Izoard fiets ik langs campers die al zijn begonnen met het vieren van hun Tourfeestje.
Als je een flinke tocht fietst, transpireer je snel en raak je vocht kwijt. Zorg dat je op tijd drinkt.
Niet ver onder de top zie ik een geverfde riek op het wegdek. Het merkteken van wielerfanaat Didi Senft, alias de Tourduivel. Ik had die halve gare tijdens de wielermarkt in Briançon al gezien. Zat hij doodgemoedereerd een vette hap weg te werken op een morsig terrasje. Maar hier was hij in geen velden of wegen te bekennen. Leuk, dat aanmoedigen van Mollema, Froome en Contador, maar juist koekenbakkers zoals ik hebben een stevige aanmoediging nodig.
Als ik eindelijk over de finish kom leg ik mijn fiets aan de zijkant van de weg en ga er languit naast liggen. Dat ik midden in een drukke looproute pal voor een verzorgingspunt lig deert mij niet. Ik staar omhoog naar de blauwe hemel. Plots blokkeert het hoofd van mijn broer het uitzicht. “Kijk eens, netjes op tijd binnen. Ruim voor de bezemwagen!', zegt hij. Met enig leedvermaak zien we hoe anderen over de finish komen. Heerlijk om te zien dat je niet de enige bent die als een vaatdoek zo'n koers uitrijdt. Als vlak naast mij een man langdurig overgeeft, is dat voor ons het sein om te vertrekken. Na de finish is het nog twintig kilometer afdalen naar Briançon en eenmaal daar moeten we na het ophalen van de medaille weer naar de andere kant van het stadscentrum via een idioot steile weg. Nog eens acht kilometer verder parkeren we de fiets voor onze tent op de camping in Val-des- Près. De opgewarmde herstelmaaltijd kreeg ik niet weg. De ijskoude fles witbier en een zak chips wel.
Tekst: Ruben Schortinghuis
Beeld: Sportograf
Elke maand uitdagende tochten, mooie routes en interessante tips & tricks in je mailbox? Meld je gratis aan voor de Fietssport nieuwsbrief.
Meld je aanRedactie Fietssport
En nee, de Cauberg staat er niet tussen.
Eeuwige lente, veel variatie, profs en de hoogste berg van Spanje
De eerste bewegwijzerde wielerroute in Groningen.
Lukas (41), 1.94 m lang en 103 kilo besluit de tocht van zijn leven te fietsen.
MTB-avontuur in de Zwitserse Alpen.