Op wereldreis in eigen land

Herken je dit? Een vriend, buurvrouw of collega is net terug van vakantie, bijvoorbeeld in de Vogezen. Enthousiast vertelt hij of zij hoe mooi het was: “Er liggen daar veel kleine meren. Het heet niet voor niks Klein Finland.” Misschien zie jij nu ook de mooiste Finse meren voor je, zelfs als je er nog nooit bent geweest.

Maar wat zie je als ik zeg dat je in slechts een paar uur tijd door Canada, Frankrijk, Egypte, Moskou en Engeland kunt fietsen? En dan vergeet ik bijna nog Siberië, Nieuw Moscou en het dak van Drenthe: de steile VAM-berg, zeg maar gerust het Tibet van Noord-Nederland.

Grenzeloze start

Onze wereldreis begint om tien uur, op een zonnige ochtend in april. Zo’n dag met typisch Nederlands omstrekenweer: een heerlijke fietstemperatuur onder de blauwe lucht met prachtige wolken, wel zo prettig voor de foto’s.

Op de Dorpsstraat in Vledder kopen we nog wat krentenbollen bij Bakkerij Strampel (‘ambachtelijk en flexibel’). Een paar minuten later vertrekken we, ‘of all places’, vanaf café-restaurant Grenzeloos in het Drentse Doldersum, een eeuwenoud esdorp van 120 inwoners. Alleen al de naam ‘Grenzeloos’ maakt deze plek tot het perfecte begin van onze trip.

"Alleen al de naam ‘Grenzeloos’ maakt deze plek tot het perfecte begin van onze trip"

We zijn nog geen vijf minuten onderweg of we fietsen al op de grens van twee provincies in Nationaal Park Drents-Friese Wold, één van de grootste natuurgebieden in Nederland. Maar dat maakt onze route nog geen wereldreis. Gelukkig doemt na twintig minuten Canada al op. De Friese buurtschap Canada, welteverstaan.

Hier geen Rocky Mountains, verhitte discussies over ijshockey of burenruzie over importtarieven. Wel een fraai bos met een diep meer: het Canadameer. Op deze ochtend is er niemand te bekennen. We staan aan de rand van het meer en genieten van de rust en stilte. Kort, heel kort slaat onze verbeelding op hol: “Potver, het lijkt hier echt Klein Canada!”

Met de Franse slag

We moeten snel verder, want ondanks deze wereldreis willen we wel voor het avondeten thuis zijn. Na dik zestien kilometer fietsen we Frankrijk binnen, een buurtschap met een paar huizen en een straat die ‘Frankrijk’ heet. Deze buurtschap is ontstaan in het begin van de twintigste eeuw. Gedacht wordt dat deze is afgeleid van de familienaam Frankena. Ook is er een verhaal dat de naam afkomstig zou zijn van een lokale ruzie over de oorlog met Frankrijk in de negentiende eeuw. Dat laatste klinkt veel smeuïger, dus daar houden we het voor nu maar bij.

Hoe klein ook, dit Frankrijk blijft ons voorgoed bij vanwege het fietspad tussen de Bovenweg en Grindweg bij het Friese Nijeberkoop. We waren al gewaarschuwd voor het ‘Roubaix van de Stellingwerven’. Nou, dat hebben we geweten. Om een lang verhaal in een handige lezerstip samen te vatten: hou hier beide handen aan het stuur!

We hebben deze hel van het noorden nog niet verlaten of Egypte dient zich aan. De naam van deze buurtschap is waarschijnlijk afgeleid van een gelijknamige boerderij. Daar schieten we alleen niks mee op, want waar komt de naam van die boerderij dan vandaan?

Friese humor

Er is hier geen woestijn, piramide of sfinx te bekennen, enkel gras, koeien en een rust die zelfs de lokale schapen zacht doet blaten. Als we stilstaan op de smalle weg om het blauwe Egypte-bordje te fotograferen, stopt er een auto van de Provinsje Fryslân naast ons. Door het open raampje vraagt de chauffeur of we ook al in Frankrijk zijn geweest. “Daar komen we net vandaan”, vertellen we hem lachend.

Hij zegt dat hij z’n kleine kinderen ooit had verteld dat ze naar Frankrijk zouden gaan. Hup, iedereen blij en snel de auto in. Tadaa, binnen een paar minuten waren ze in de buurtschap. De kinderen vonden dit een stom grapje, maar gelukkig had papa deze reactie al zien aankomen. De koelbox met ijsjes deed wonderen om de Friese teleurstelling over het missen van de Franse Eiffeltoren te verdrijven.

"In Egyte is geen woestijn, piramide of sfinx te bekennen, enkel gras, koeien en een rust die zelfs de lokale schapen zacht doet blaten"

We kunnen onze kostbare expeditietijd niet blijven verdoen aan dit soort leuke, spontane ontmoetingen met de lokale bevolking. We moeten verder, want Moskou ligt een eindje verderop. Deze buurtschap is ontstaan uit een boerderij die Moskou werd genoemd, vermoedelijk een grappige verwijzing naar Petersburg, dat aan de overkant van de Opsterlandse Compagnonsvaart ligt. Mocht dit allemaal nog niet ver en exotisch genoeg zijn, even later fietsen we ook nog door de buurtschap Willemstad, dat dezelfde naam als de hoofdstad van Curaçao draagt. 

Groot fietsgeluk

Na de lunch in Appelscha dient de eerste vermoeidheid zich aan. Niet in de benen, maar vooral in het hoofd. We beginnen te twijfelen: bestaat Frankrijk eigenlijk wel? En waarom is Canada zo rustig? Of komen deze gedachten door de lekkerste appeltaart van Friesland, die we bij eetcafé De Bosberg voorgeschoteld krijgen door de vriendelijke serveerster?

Maar dan – dan komt Nationaal Park Dwingelderveld. Het ligt er vandaag magisch mooi bij, we hebben er echt geen andere woorden voor. Alles is stil, zacht en groen. De lucht lijkt zich ineens nog verder te openen en mijn hart maakt een sprongetje. Ik weet niet wat het is, maar zo voelt dus groot fietsgeluk. Gewoon om de hoek. In Nederland.

Precies op het moment dat we ons helemaal willen overgeven aan deze eenvoud van het fietsen, staat daar plots de majestueuze VAM-berg. Ik weet niet wie het bedacht heeft om klimroutes met stijgingspercentages van ruim zestien procent aan te leggen op een vuilnisbelt, maar het moet iemand zijn geweest met gevoel voor lokaal drama. Bovenop is er trouwens helemaal niets, ook niet na de venijnige kasseienstrook aan het eind. Geen café, geen fanfare, niks. Alleen wind. Maar wat een uitzicht! Je kijkt uit over de vlakten van Drenthe als ware het de Serengeti.

"Je kijkt uit over de vlakten van Drenthe als ware het de Serengeti"

Even verderop kun je in Tiendeveen via Siberië afbuigen naar Hoogeveen. Deze buurtschap werd rond 1850 al zo genoemd omdat het kennelijk wel heel erg uit de richting lag, net zoals het Russische Siberië. Maar goed, vandaag willen we alles zien. En dus fietsen we door naar Nieuw Moscou. Inderdaad, met een C. Een buurtschap dat klinkt als een roman van Dostojevski, maar in werkelijkheid bestaat uit tientallen huizen aan een doorgaande weg.

Wereldreis-om-de-hoek

Na Hoogeveen ligt de buurtschap Engeland, net buiten Ruinen. Er is geen pub te bekennen, maar wel een mossig bordje met ‘Engeland’ erop. Onze wereldreis slingert verder door het Holtingerveld met z’n hunebedden. Daarna glijden de kilometers voorbij in een eindeloze cadans van smalle weggetjes, bosranden en boerderijen.

We kunnen blijven vertellen over deze prachtige route, maar de beste vakanties en mooiste wereldreizen beleef je toch zelf. Door op pad te gaan en de omgeving in je op te nemen. Dus ga binnenkort ook eens naar Bern (Gelderland), Napels (Groningen), Turkeye (Zeeland) en al die andere wereldplekken in Nederland.

"We hebben zojuist Canada, Frankrijk, Egypte, Moskou, Engeland, Siberië en het dak van Drenthe bezocht – allemaal op één dag"

Aan het eind van onze fietsdag moet ik denken aan een beroemd zinnetje van de Engelse dichter Samuel Johnson: “When a man is tired of London, he is tired of life.” Fraaie woorden, zeker. Maar hier in de middagzon, in dit schitterende en stille stuk van Nederland hebben we zojuist Canada, Frankrijk, Egypte, Moskou, Engeland, Siberië en het dak van Drenthe bezocht – allemaal op één dag. Terug in Doldersum sluiten we de dag af met onze eigen gedachte: “Als fietsers in Engeland zijn en er gebeurt helemaal niks, dan zijn ze gewoon aan het genieten in Drenthe.” End of story.

On-Nederlands mooi of niet?

Pluspunten:

+ Schitterende routes voor de racefiets
+ Afwisselende landschappen en nationale parken
+ Volledig verkeerslichtvrij 

Minpunten: 

- Drukte in Drenthe tijdens het zomerse fietsseizoen
- Sommige fietspaden zijn in of na nat weer mogelijk minder geschikt voor de racefiets
- Weinig fietsenmakers onderweg voor extra binnenbanden of hulp bij pech 

Zelf op wereldreis?

Speciaal voor Fietssport maakte routemeester Merijn Heijne twee wereldreizen van 120 kilometer en 170 kilometer door Drenthe en Friesland. 

Download hier de 120 km route

Download hier de 170 km route

_{Tekst: Merijn Heijne
Beeld: Maks Groeneveld, Jeffrey Wiese}