Gravel happen vanuit Holten

Esther en Merijn zijn beiden werkzaam in de creatieve sector. De afgelopen jaren maakten ze duizenden foto’s op hun fietstochten. Zo ontstond het idee voor een boek over Nederland, het beste fietsland ter wereld.

Esther vertelt enthousiast over het ontdekken van nieuwe fietspaden: “Tot in de verste uithoeken van Nederland, overal liggen mooie weggetjes, dat is toch geweldig.” Esther en Merijn laten in 12 hoofdstukken zien hoe fantastisch mooi je kunt fietsen in alle provincies van Nederland: van Groningen tot Zeeland, van Limburg tot Noord-Holland en alles daar tussenin.

Kortom, tijd om met de auteurs een mooie route uit het boek Omstreken te gaan fietsen. Laat maar eens zien wat de Sallandse Heuvelrug te bieden heeft.

Koffie op het treinstation

Ik parkeer mijn auto bij het treinstation in Holten. Terwijl ik mij klaarmaak om te gaan fietsen, komen Esther en Merijn al aangefietst. Het is niet toevallig dat we hier hebben afgesproken. Alle routes in het boek starten bij een NS-station. Merijn: “Je kunt altijd makkelijk parkeren bij een station en er is altijd wel een kop koffie of water voor je bidon te krijgen.” We hebben een prima werkdag uitgekozen om de gravelroute van Holten te gaan verkennen.

"Het is half oktober en de zon schijnt, het is heerlijk weer om te fietsen"

Lastig praten

We zijn nog geen 23 seconden onderweg of we slaan al een prachtig onverhard pad in. Een smal karrenspoor doorkruist hier een maïsveld. Een paar honderd meter later draaien we de onverharde Enkweg op. Esther en Merijn proberen mij van alles te vertellen over de route en het boek. Maar na kort over het asfalt van de Oude Deventerweg gereden te hebben, duiken we alweer een onverhard pad in. Praten is dan lastig. We besluiten te genieten van de rit, maar bij een kop koffie halverwege wil ik meer over het boek horen. Zover is het nog lang niet.

Onbekende pareltjes

We vervolgen onze weg over de mooie harde zandpaden van onder meer de Oosterveldsweg, Beerdijk, Koeweideweg en Hommelteweg. Ik kan mij voorstellen dat deze paden midden in de zomer lastig begaanbaar zijn als het zand waarschijnlijk veel muller is. Ook bij regen kunnen deze paden de benen flink doen verzuren als de ondergrond aan de wielen zuigt.

Na bijna 20 kilometer volgt alweer een pareltje op de route: de Van Heekweg. We fietsen nu langs de flanken van de Sallandse Heuvelrug met uitzicht op de heide en de prachtige Palthetoren van landgoed De Sprengenberg bij Haarle.

Een gemene kuitenbijter

Tot aan het asfalt van de Diepe Hel hebben we nog maar weinig hoogtemeters gemaakt over de Sallandse Heuvelrug. Na ongeveer 25 kilometer komt daar verandering in. De Diepe Hel is een gemene kuitenbijter. Deze klim wordt al snel opgevolgd door de Schouwenburgweg. Het is hier on-Nederlands mooi. Ik zeg dit vaker, maar eigenlijk doe ik Nederland hiermee te kort.

"Nederland is prachtig en de Sallandse Heuvelrug zeker ook!"

Verwarde routeplanner

We rollen verder over zand-, grind- en schelpenpaden. De Sallandse Heuvelrug heeft het allemaal. Volgens Merijn gaat de route 50 procent over asfalt en 50 procent over onverharde paden. Tenminste, dat is wat de routeplanner ons vertelt. Voor mijn gevoel rijden we veel meer over gravelwegen!

Ik snap overigens wel dat de digitale routeplanner wat in de war is. Bij verschillende paden krijgen we de keuze: kiezen we links voor het geasfalteerde fietspad of knallen we rechts van het fietspad over een onverharde strook? Het kan allebei en juist deze afwisseling maakt de route uit het boek zeer de moeite waard.