In het spoor van Merckx en Boonen

Aan ons de taak om in een week, zonder kleerscheuren, terug in Nijmegen te komen. Onderweg wagen we ons aan de kasseien en heuvels die klassiekers als Parijs – Roubaix en de Ronde van Vlaanderen rijk zijn.

Proloog

Een beetje meerdaagse koers begint met een proloog, dus stappen wij zondagavond ook meteen op. Omdat voor ons de Champs-Élysees niet afgezet blijkt, besluiten we met de trein het centrum achter ons te laten. Wanneer de drukte van Parijs wegebt, stappen we uit en fietsen we de resterende 10 km naar Saint-Witz. We checken snel in, nuttigen een maaltijd en duiken vroeg onder de wol; morgen gaat het écht beginnen.

Etappe 1: Saint-Witz – Saint Quentin

In de voorbereiding hadden we deze rit aangeduid als de meest saaie. Lange stukken door het treurige Noord-Franse landschap, terwijl ook de te passeren stadjes niet direct tot de verbeelding spreken. Het noodzakelijke kwaad voordat we ons op de kasseien mogen storten. Als dan op maandagochtend ook nog eens de wolken samenpakken, kijken we elkaar toch even bedenkelijk aan.

'We fietsen flink door en weten ondanks mechanische tegenslag toch 110 km weg te trappen'

Uiteindelijk blijkt het mee te vallen. De uitgekozen route  stuurt ons, op een enkele keer na, over rustige wegen en het landschap blijkt glooiender dan verwacht. We fietsen flink door en weten ondanks mechanische tegenslag toch 110 km weg te trappen. Wanneer we een flink stuk door de regen moeten fietsen om Saint Quentin te bereiken, blijkt de eerste dag een stukje heroïscher dan gedacht. ’s Avonds hangen we de kleren uit om te drogen en blijkt dit Franse streekstadje aangenamer dan verwacht. Ons aanstaande debuut in het iconische ‘Bos van Wallers’ doet ons besluiten het bij één speciaal biertje te laten.

Bekijk etappe 1 op Strava

Etappe 2: Het Bos van Wallers

Beetje lucht uit de banden, twee keer checken of de extra binnenbandjes goed bovenin de tas zitten en tijdens het ontbijt smeren we een extra boterham met jam; we zijn klaar voor de kasseien. De kilometers tot de eerste stroken verlopen iets stiller dan de vorige dagen. Door goed voorbereidend werk weten we zeker dat we geen strook hoeven te missen. Om warm te draaien, pakken we onderweg al de nodige gravelpaden mee. Met gepast tempo snellen we er overheen en de fietsen houden het goed. Tijd voor de echte beproevingen.

Dokkeren over KASSEIEN? Lees onze 10x Tips

Aangezien het mijn debuut op de kasseien betreft, maak ik maar meteen alle beginnersfouten. Ik knijp te hard in mijn stuur, trap niet genoeg door en probeer naïef genoeg mijn fiets non-stop te corrigeren. Resultaat is dat na de eerste strook mijn lichaam voelt alsof ik ‘en passant’ een vrachtwagen geraakt heb. Met de nodige tips weet ik de pijn terug te dringen en begint het plezier te komen. Als we in het befaamde bos dan ook nog tijd maken om dé iconische foto na te maken begin ik mij zo waar met Merckx te identificeren. Bovendien kun je op Instagram toch niet zien met hoeveel kilometer per uur ik over de kasseien snel.

Bekijk etappe 2 op Strava

Verre van druk

De stroken volgen elkaar in rap tempo op en met slechts twee lekke banden komen we goed weg. Het is er heerlijk fietsen en je waant je continue in het liveverslag van Parijs – Roubaix. Hoewel we ons duidelijk in een fietsstreek begeven, is het rond deze tijd van het jaar verre van druk. Gedurende de hele dag komen we zelden andere fietsers tegen en ook het autoverkeer is bescheiden.

De routes tussen de stroken zijn de moeite waard en de dag vliegt om. Als ‘Roubaix’ op de routebordjes verschijnt zetten we nog eens extra aan. We kennen de route van televisie en ‘koersen’ zo de stad in. Wanneer hét Velodrome open blijkt te zijn, rijden we triomfantelijk onze ereronde en poseren we trots op de finish.

Alleen deze dag maakt de hele trip al waard. En dan hebben we nog minimaal vier koersdagen te gaan. Vanuit Roubaix duiken we direct België in en overnachten in het grensgebied van Vlaanderen en Wallonië. Morgen en overmorgen storten we ons op de Ronde van Vlaanderen.

Etappe 3: Oude Kwaremont, Paterberg en Koppenberg

De komende twee dagen staan er een hoop monumenten op de planning. Iets minder duidelijk aangegeven dan dat we bij bijvoorbeeld de Amstel Gold Race Experience gewend zijn, maar we kunnen een uitgezet parcours volgen. Waar we in Noord-Frankrijk nog wel eens ‘saaie’ stukken voor onze kiezen krijgen, is dat nu voltooid verleden tijd. Logisch gevolg is wel dat we nu een stuk meer fietsers tegenkomen. Het wordt overigens nergens vervelend druk.

'Hoewel het ‘slechts’ 400 meter betreft, voelen we onze benen direct'

We slechten als eerste de Oude Kwaremont. Een pittig klimmetje met kasseien die we nog goed van een dag eerder herinneren. Voor mijn fietsmaat Bart voelt het als pakjesavond. Voordat we onze reis vervolgen, besluit hij de klim nóg een keer te doen. Je bent immers niet elke dag in Vlaanderen. Een poos later doemt redelijk onverwachts de Paterberg op. We sturen van het asfalt af en mogen direct aan de bak. Hoewel het ‘slechts’ 400 meter betreft, voelen we onze benen direct. We tikken zelfs even de 20% aan en twijfelen er zeker niet over om deze klim ook nog een tweede keer aan te gaan.

Bekijk etappe 3 op Strava

De zwaarste

Dan is het tijd voor de finale van vandaag en met De Koppenberg is het meteen de zwaarste van deze week. Ook geen extreem lange klim, maar de combinatie van een stevig stijgingspercentage (17%) en kasseien in slechte staat lijkt ervoor te zorgen dat je bij elke trap een hoop snelheid verliest. Ik lijk mij hier stuk te bijten, maar met de support van collega-fietsers kom ik toch boven. Met een meer dan voldaan gevoel sturen we naar Brakel voor de verdiende nachtrust.

Etappe 4: Muur-Kapel-Muur

We ontwaken in het bos van Brakel, dat op de grens van Wallonië en Vlaanderen ligt. We zitten zo weer op het parcours van ‘De Ronde’. Waar we ons gisteren aan de blauwe lus gewaagd hebben, staat vandaag de rode op het programma. Geraardsbergen komt in zicht en we maken ons op voor een van klimmetjes waar we het meest naar uitgekeken hebben. Op naar de kapel! 

Vanuit het centrum stijgt het klimpercentage al rap en moeten we meteen vol in de pedalen. Niet voor de eerste keer deze week wanen we ons in een uitzending van Studio Sport. Ook niet voor het eerst deze week besluit ik Bart voor te laten gaan in de klim. Eenmaal boven zakken we beide nog een keer af om dit stukje wielerhistorie op de gevoelige plaat te leggen. Het is tenslotte geen dagelijkse kost dat je de kasseien van de Oudebergstraat bedwingt.

Bekijk etappe 4 op Strava

Etappe 5: Gent – Rotterdam

Het klimmen zit erop. We toeren deze vrijdagochtend op ons gemak Zeeuws-Vlaanderen in. Hoewel vermoeid, zit het tempo er nog aardig in. Wanneer we de veerpont naar Vlissingen naderen ontstaat er zelfs een voorzichtige euforie. We stappen in het Vlaamse Breskens van de fiets en doen dan een onprettige ontdekking. Voor het eerst deze week hebben we ons stevig misrekend. Waar we dachten nog 40 km voor de boeg te hebben, blijken dit er nog 120 te zijn. Het laatste stukje met de trein; dat kan toch? We besluiten sowieso de Neeltje Jans over te steken. Opgeven kan altijd nog.

Uiteindelijk komt er hulp uit onverwachte hoek. We besluiten om te lunchen met een pannenkoek, maar worden verrast. Het zal komen door onze uitgemergelde blikken, waardoor de serveerster besluit onze pannenkoeken te laten druipen in Nutella. Met vork, mes en soeplepel verorberen we gretig onze lunch en met hervonden energie ploeteren we ons door het restant van de dag heen. Het is een wat eentonige route die we met ‘verstand op nul’ volbrengen.

Bekijk etappe 5 op Strava

Etappe 6: Huiswaarts!

De minst sexy dag van de week ligt voor ons. We doorkruisen Nederland en fietsen 130 km rechtdoor. Vandaag is geen dag voor heroïek, maar meer een moment om terug te denken aan een mooie fietsweek. We hebben genoten! Van de busrit naar Parijs tot de verrassende overnachtingen via Vriend op de Fiets en van de ‘Hel van het Noorden’ tot ‘De Muur’; In een kleine week van Parijs naar Nijmegen fietsen, is iedereen aan te raden. Als de voorjaarsklassiekers aanbreken, zitten wij nog nét iets lekkerder op de bank.

Bekijk de slotetappe op Strava