Materiaal
Test: Specialized Venge 2019
Sneller en behendiger dan zijn voorganger.
- Materiaal
- Gewijzigd op 15 juli 2019
Test: Specialized Creo SL
Op de eerste rustdag in de Tour, vlak voor de echte bergen, presenteert Specialized de Creo SL. Is deze e-racer de toekomst en kan hij een plekje verwerven in ons vlakke knotsgekke wielerlandje? Wij gingen twee dagen elektrisch in Zwitserland.
Gravelen
Verdient de Creo een plek in ons wielerlandschap of is al die innovatie marketinggelul? Kortom: lost de Creo een probleem op? Met een kritische, maar open blik stap ik op een nevelachtige dinsdagochtend op de Creo EVO voor een gravelrit door het Zwitserse middengebergte.
Voordat ik vertrek, koppel ik de Mission Control app, speel wat met de instellingen en zet de Creo ‘aan’. De eerste trap verraadt dat ik niet met een normale e-bike te maken heb. Veel e-bikes geven een enorme krachtstoot bij de eerste pedaalslag waardoor je vooruit schiet. De Creo niet. De ondersteuning voelt veel natuurlijker. Daar heeft Specialized veel aandacht aan besteed tijdens de ontwikkeling. Ze hebben daarbij goed gekeken naar de natuurlijke cadans van wielrenners.
En door! Na een aantal slingers door het dorp komen we aan de rand van een maisveld waar we een gravelstrook opduiken. De eerste 10 kilometer wisselen asfalt en gravel zich af. Het groepje met testers is aan elkaar gewaagd en het tempo ligt hoog. Het terrein glooit licht, geen steile klimmetjes. Ik besluit mijn accu te sparen en rijd in Eco-stand. Hoewel het tempo continue boven de 30 km/u ligt, heb ik geen moeite dit vol te houden. Van de remmende werking die e-bike motoren doorgaans vertonen wanneer je harder dan 25 km/u rijdt, merk ik niets.
Het terrein daagt me echter niet uit om het maximale uit de ondersteuning te halen. Totdat we een dicht bos induiken. “Now it’s getting exciting”, grijnst de gids ons toe. Hij heeft gelijk. We rijden op singletracks met wortels en stoempen over klimmen van 10%. Vooral op de technische secties blijkt de Creo een absolute aanwinst. De fiets trekt me over de wortels en andere obstakels, komt pijlsnel uit de bocht en voelt speels aan.
Toch zijn er ook een aantal minpuntjes. Bij een korte, steile afdaling probeer ik de dropper. Dat gaat niet helemaal lekker, de kabelloop is niet optimaal, waardoor de pen moeizaam zakt. Bovendien zet de 50 mm drop weinig zoden aan de dijk. Ik zie graag iets meer travel. Daarnaast zit het menu waar je de ondersteuningstanden regelt op een onhandige plek. Deze is bovenop de bovenbuis geplaatst, waardoor je een hand van het stuur moet halen om van modus te wisselen. Niet veilig op uitdagende stukken. Liever had ik dit met één van de shifters gedaan. Je hebt immers maar één shifter nodig om te schakelen.
De weg op
Een dag na de gravelrit staat de wegrit op het programma. De route is met 76 km en 1.800 hoogtemeters zwaarder dan de gravelrit. Dat belooft wat. Ook deze etappe heeft een vlakke aanloop, maar die gaat snel over in stevige klimmen. De eerste klim is 3,5 km lang en loopt met een gemiddeld hellingspercentage van 5% lekker door. Ik peddel op de Eco-stand gestaag omhoog. Geen centje pijn. Benieuwd naar het verschil, besluit ik de volgende helling zonder ondersteuning de trappen. Dit klimmetje is kort maar met 7% een stukje steiler. Dat heb ik geweten. Hoewel ik geen ‘remmende’ werking voel op mijn pedalen zit het gewicht van 13 kg (fiets en accu's) me tegen. Dat blijft een tikkie zwaar voor een racefiets.
Hijgend kom ik boven, waarna we direct een smalle landweg induiken voor een snelle, bochtige afdaling. Hier blijk ik wel degelijk met een racemonster te maken te hebben. Ondanks de 1x11 aandrijving kan ik lang meetrappen en haal ik plat in de beugels snelheden boven de 70 km/u. Het stijve frame heeft fantastische stuureigenschappen en ik duik fanatiek elke bocht in. Na de afdaling worden er diverse high fives uitgedeeld, wachten we tot de groep compleet is en vervolgen we onze weg naar de laatste puist van de dag. Eentje die zelden onder de 12% duikt en regelmatig boven de 15% piekt. Hoog tijd voor de Turbo-stand! Gaat het dan makkelijk? Nee, allesbehalve. Je fietst sneller omhoog maar er blijft genoeg ruimte om jezelf flink uit te dagen.
"Het stijve frame heeft fantastische stuureigenschappen en ik duik fanatiek elke bocht in"
Op de top volgt een Zwisterse lunch waarna we afdalen richting het startpunt. Bij terugkomst bekijk ik de statistieken in de app. Ik heb bijna drie uur door heuvelachtig gebied gefietst en heb nog 105% van mijn totale accucapaciteit over (100% interne accu, 50% range extender). Indrukwekkend! Net als de rijeigenschappen van de Creo.
Informatie
De Creo is vanaf augustus verkrijgbaar in vier uitvoeringen:
- Creo SL Expert Carbon, € 8.499,-
- Creo SL Expert Carbon EVO, € 8.499,-
- Creo SL S-Works, € 12.499,-
- Creo SL Founders Edition, een limited edition met 250 exemplaren, € 14.499,-
Voordelen
- Uiterlijk: twee prachtige fietsen
- Indrukwekkende actieradius
- Geen ‘remmende’ werking van de motor boven 25 km/u
- Stuurt als een racemonster
Nadelen
- Hoge prijs
- Wisselen van ondersteuningsniveau kan niet op je stuur
- Meerwaarde van de Creo op het vlakke is beperkt
Eindoordeel
Deze e-bike is geen oude-mensen-fiets. Dit racemonster daagt je uit je grenzen te verleggen, letterlijk en figuurlijk. In de bergen is de Creo in zijn element. Bepaal zelf hoeveel energie je in een klim legt, maar houdt genoeg energie over voor de afdalingen. Deze e-racer stuurt namelijk enorm strak en heeft een hoog fungehalte, zowel op de weg als op onverharde paden. Op het vlakke zit deze e-racer je niet in de weg als je boven de 25 km/u trapt. Je moet je echter afvragen wat dan nog de meerwaarde is van een motortje. Zeker gezien het hoge prijskaartje.
Gravelen
Verdient de Creo een plek in ons wielerlandschap of is al die innovatie marketinggelul? Kortom: lost de Creo een probleem op? Met een kritische, maar open blik stap ik op een nevelachtige dinsdagochtend op de Creo EVO voor een gravelrit door het Zwitserse middengebergte.
Voordat ik vertrek, koppel ik de Mission Control app, speel wat met de instellingen en zet de Creo ‘aan’. De eerste trap verraadt dat ik niet met een normale e-bike te maken heb. Veel e-bikes geven een enorme krachtstoot bij de eerste pedaalslag waardoor je vooruit schiet. De Creo niet. De ondersteuning voelt veel natuurlijker. Daar heeft Specialized veel aandacht aan besteed tijdens de ontwikkeling. Ze hebben daarbij goed gekeken naar de natuurlijke cadans van wielrenners.
En door! Na een aantal slingers door het dorp komen we aan de rand van een maisveld waar we een gravelstrook opduiken. De eerste 10 kilometer wisselen asfalt en gravel zich af. Het groepje met testers is aan elkaar gewaagd en het tempo ligt hoog. Het terrein glooit licht, geen steile klimmetjes. Ik besluit mijn accu te sparen en rijd in Eco-stand. Hoewel het tempo continue boven de 30 km/u ligt, heb ik geen moeite dit vol te houden. Van de remmende werking die e-bike motoren doorgaans vertonen wanneer je harder dan 25 km/u rijdt, merk ik niets.
Het terrein daagt me echter niet uit om het maximale uit de ondersteuning te halen. Totdat we een dicht bos induiken. “Now it’s getting exciting”, grijnst de gids ons toe. Hij heeft gelijk. We rijden op singletracks met wortels en stoempen over klimmen van 10%. Vooral op de technische secties blijkt de Creo een absolute aanwinst. De fiets trekt me over de wortels en andere obstakels, komt pijlsnel uit de bocht en voelt speels aan.
Toch zijn er ook een aantal minpuntjes. Bij een korte, steile afdaling probeer ik de dropper. Dat gaat niet helemaal lekker, de kabelloop is niet optimaal, waardoor de pen moeizaam zakt. Bovendien zet de 50 mm drop weinig zoden aan de dijk. Ik zie graag iets meer travel. Daarnaast zit het menu waar je de ondersteuningstanden regelt op een onhandige plek. Deze is bovenop de bovenbuis geplaatst, waardoor je een hand van het stuur moet halen om van modus te wisselen. Niet veilig op uitdagende stukken. Liever had ik dit met één van de shifters gedaan. Je hebt immers maar één shifter nodig om te schakelen.
De weg op
Een dag na de gravelrit staat de wegrit op het programma. De route is met 76 km en 1.800 hoogtemeters zwaarder dan de gravelrit. Dat belooft wat. Ook deze etappe heeft een vlakke aanloop, maar die gaat snel over in stevige klimmen. De eerste klim is 3,5 km lang en loopt met een gemiddeld hellingspercentage van 5% lekker door. Ik peddel op de Eco-stand gestaag omhoog. Geen centje pijn. Benieuwd naar het verschil, besluit ik de volgende helling zonder ondersteuning de trappen. Dit klimmetje is kort maar met 7% een stukje steiler. Dat heb ik geweten. Hoewel ik geen ‘remmende’ werking voel op mijn pedalen zit het gewicht van 13 kg (fiets en accu's) me tegen. Dat blijft een tikkie zwaar voor een racefiets.
Hijgend kom ik boven, waarna we direct een smalle landweg induiken voor een snelle, bochtige afdaling. Hier blijk ik wel degelijk met een racemonster te maken te hebben. Ondanks de 1x11 aandrijving kan ik lang meetrappen en haal ik plat in de beugels snelheden boven de 70 km/u. Het stijve frame heeft fantastische stuureigenschappen en ik duik fanatiek elke bocht in. Na de afdaling worden er diverse high fives uitgedeeld, wachten we tot de groep compleet is en vervolgen we onze weg naar de laatste puist van de dag. Eentje die zelden onder de 12% duikt en regelmatig boven de 15% piekt. Hoog tijd voor de Turbo-stand! Gaat het dan makkelijk? Nee, allesbehalve. Je fietst sneller omhoog maar er blijft genoeg ruimte om jezelf flink uit te dagen.
"Het stijve frame heeft fantastische stuureigenschappen en ik duik fanatiek elke bocht in"
Op de top volgt een Zwisterse lunch waarna we afdalen richting het startpunt. Bij terugkomst bekijk ik de statistieken in de app. Ik heb bijna drie uur door heuvelachtig gebied gefietst en heb nog 105% van mijn totale accucapaciteit over (100% interne accu, 50% range extender). Indrukwekkend! Net als de rijeigenschappen van de Creo.
Informatie
De Creo is vanaf augustus verkrijgbaar in vier uitvoeringen:
- Creo SL Expert Carbon, € 8.499,-
- Creo SL Expert Carbon EVO, € 8.499,-
- Creo SL S-Works, € 12.499,-
- Creo SL Founders Edition, een limited edition met 250 exemplaren, € 14.499,-
Voordelen
- Uiterlijk: twee prachtige fietsen
- Indrukwekkende actieradius
- Geen ‘remmende’ werking van de motor boven 25 km/u
- Stuurt als een racemonster
Nadelen
- Hoge prijs
- Wisselen van ondersteuningsniveau kan niet op je stuur
- Meerwaarde van de Creo op het vlakke is beperkt
Eindoordeel
Deze e-bike is geen oude-mensen-fiets. Dit racemonster daagt je uit je grenzen te verleggen, letterlijk en figuurlijk. In de bergen is de Creo in zijn element. Bepaal zelf hoeveel energie je in een klim legt, maar houdt genoeg energie over voor de afdalingen. Deze e-racer stuurt namelijk enorm strak en heeft een hoog fungehalte, zowel op de weg als op onverharde paden. Op het vlakke zit deze e-racer je niet in de weg als je boven de 25 km/u trapt. Je moet je echter afvragen wat dan nog de meerwaarde is van een motortje. Zeker gezien het hoge prijskaartje.
Door Bart van de Vossenberg
Fietsende sportgek. Mountainbiken, wielrennen, triathlon en trailrunning. Altijd op zoek naar nieuwe uitdagingen. Zorgt dat je op Fietssport.nl de leukste artikelen, mooiste tochten en meest uitdagende routes vindt.
Dit vind je misschien ook interessant
Materiaal
Wat doe je aan vandaag?
De juiste fietskleding in het voor- en najaar.
Materiaal
Haal meer uit je vering. Deel 1: luchtveer & demper
Pas je vering en demping zelf aan.
Materiaal
Review: Canyon Spectral 125 CF 8
Wolf in schaapskleren.
Materiaal
Een goede helm is een hoofdzaak
Welke helm kies je en hoe gebruik je 'm?