Eerste indruk nieuwe Specialized Aethos 2: lichter dan licht

De maan schijnt op de wapperende Specialized vlaggen rond kasteel Vaeshartelt. Het is even voor zeven op een herfstige ochtend. Ergens binnen staat de nieuwe S-Works Aethos 2 nog achter slot en grendel. Straks mogen we er vijftig kilometer op vliegen.

Omdat ik principieel niet voor minder dan honderd kilometer naar Zuid-Limburg reis doe ik alvast een rondje op mijn vertrouwde ros. Een zonsopkomst, banaan, twee koffie, een punt abrikozenvlaai en fietswissel later zal de weegschaal tóch twee kilo minder aangeven dan nu. En dit is het geheim.



De Nederlands schrijvende fietspers is vandaag uitgenodigd om kennis te maken met dit speciale lichtgewicht. Terwijl Robert van Specialized trots het nieuws presenteert glijden mijn ogen al over de glanzende S-Works fietsen.

Zodra ik mag tillen lanceer ik de fiets bijna tegen het plafond. Hoewel de weerstand ontbreekt heb ik toch echt een racefiets in handen, stevig aangekleed met toponderdelen.

Tijdloze evolutie

De vorige Aethos stond bekend als de extreem lichte klimfiets, zonder uit te blinken in moderne schoonheid.

De opvolger is geëvolueerd, maar nog steeds een ode aan de klassieke racefiets. Met alle kabels intern cleaner dan ooit. Bij het ontwerp lag de focus op de kwaliteit van rijden én het lage gewicht, waardoor de fiets zo tijdloos oogt.

Waar de vorige geometrie van de Tarmac kwam is die nu iets aangepast, met een 15 millimeter verhoogde stack, een flauwere bovenbuis en langere wielbasis (wat op snelheid zorgt voor stabiliteit).

Ook de tyre clearance is verruimt, waardoor banden tot 35 millimeter passen. Al deze aanpassingen maken de Aethos tot een comfortabelere racer, geschikt voor een breder publiek. 

Lichtgewicht

Volgens Specialized is dit het lichtste productieframe ter wereld. De S-Works versie weegt slechts 595 gram. En nog steeds met Specialized hoogst waardige ‘FACT 12R carbon’.

Een indrukwekkend laag getal, laten we dat niet te licht opvatten. Ik probeer het tastbaar te maken en pak een volle bidon van 600 milliliter, die weegt net iets meer dan 700 gram. Na drie slokken weegt de bidon evenveel als het frame van de Aethos 2. Het lage gewicht wordt niet bereikt door simpelweg dunnere buizen te maken, maar door de vorm er van.

"Volgens Specialized is dit het lichtste productieframe ter wereld"

Deze 595 gram, bij het ‘ready to paint’ frame, moet nog stevig worden aangekleed om er een racefiets van te maken. In de S-Works Pro uitvoering en maat 56 (met SRAM Red AXS) weegt het totaalplaatje 5,98 kilo. Een duizelingwekkend laag gewicht voor een tot op de tanden bewapende racefiets.

Concurrentie

Competitie leidt tot innovatie, zeker in sport. Ook Cervelo is met de R5 in de race voor de lichtste racefiets, en ook zij doen daar heel gewichtig over. Specialized wint de strijd om het frame met 56 gram (in zelfde framemaat en volgens eigen info van beiden).

Maar dat is alleen nog maar het frame. Specialized is grammetjes gaan schrapen. Ze verloren negen gram op de zadelpenklem, twee gram door een eigen UDH derailleur hanger, zes gram op de bottom bracket cups en nog twee op de rembevestiging. Afvallen gaat niet vanzelf.

"Speciaized maakte ook 'zware' beslissingen ten gunste van het comfort"

Toch maakten ze ook zware beslissingen ten gunste van het comfort, zoals het eigen 3D zadel. Waar lichter ten koste zou gaan van het comfort, een concessie die ze niet wilden maken.

Met deze fiets komen ook de nieuwe Alpanist wielen en cockpit, het lichtste spul van Roval. De wielen met platte carbonspaken wegen samen slechts 1131 gram. De nieuwe cockpit is van een D-vorm buis, wat meer comfort moet geven. Deze is ook op de Tarmac SL8 te plaatsen (en andersom). Het armpje drukken met Cervelo eindigt met een verschil van maar liefst tien hele grammen (op basis eigen informatie), gewonnen door de Canadezen.

Illegaal licht

Ironisch genoeg zal deze Aethos 2 Pro versie niet door de pro’s worden bereden. Om aan wedstrijden mee te mogen doen moet een fiets volgens de UCI minimaal 6,8 kilo wegen. Zie daar de reden, dat je ze daar niet op ziet rijden.

Voor wie is ie dan wel? Voor de liefhebber zonder aero-oogkleppen met een gevulde portemonnee. Die niet op de harde en diepe Tarmac wil. Die zoekt naar comfort, een extreem laag gewicht en dikke S-Works logo’s. Om te kunnen fietsen op een tijdloze fiets met de modernste snufjes aan boort.

Let it go

Er is genoeg gekeken, gemeten en gewogen. Tijd om de weg op te gaan. Het is halverwege oktober en al bij de eerste meters fladderen de herfstbladeren onder de wielen vandaan. Op naar de Bemelerberg.

Ik heb de Dura-Ace versie meegekregen, die natuurlijk ragfijn schakelt. De eerste stevige aanzet in verticaal Bemelen verrast me. De fiets lijkt sneller omhoog te willen dan ik kan trappen. Zonder weegschaal voel je bergop pas hoe belachelijk weinig zes kilo fiets eigenlijk is. De respons is ongeëvenaard.

In de korte afdalingen is het even wennen. Alsof je meer gewicht denkt nodig te hebben om zeker te kunnen dalen. Al maakt het de Aethos zelf niet onzeker, die blijft gewoon strak in positie. Ik zit minder diep dan op de Tarmac, wat vooral op het vlakke te merken is. Ook merk je hier minder hardheid in het frame, maar voelt het nog steeds als een rappe racefiets.

"Nooit eerder voelde deze verdraaide Keutenberg als een lekker viaductje"

Via de Loorberg komt al gauw het hoofdgerecht van dit ritje. De Keutenberg. Met maximaal 18 procent stijging de moeder aller Hollandse hellingen. Vanaf de eerste bocht trap ik alle zesduizend grammen tegen het asfalt. Nooit eerder voelde deze verdraaide Keutenberg als een lekker viaductje.

Zo ook vandaag niet. Het blijft een adembenemend kreng. Maar een fiets hielp mij nooit eerder zo goed dit akkefietje af te raffelen. Mijn acht jaar oude snelste tijd is aan diggelen.



Al vanaf de Loorberg gaat deze route gestaag richting het noordwesten. Ik blijf bij de groep, bij de belofte deze fiets weer in te leveren én bij de beloofde gezinsplanning voor dit weekend. Ondanks het sterke gevoel dat de Aethos verleidelijk geeft om een zuidelijke verplaatsing te maken. Want hoe lekker zal het zijn om met dit veertje een Alpenreus op de waaien?

"Hoe lekker zal het zijn om met dit veertje een Alpenreus op de waaien?"

Terug naar Maastricht gebeurt het onvermijdelijke. Laat een groep fanatieke wielrenners richting een plaatsnaam rijden en de snelheid stijgt vanzelf. Tijd om het comfort te testen was er toch al niet op deze korte route, dan maar gangmaken.

Met een grote glimlach knijp ik bij kasteel Vaeshartelt weer in de remmen en plaats de Aethos eerbiedig terug in de standaard waaruit ik hem 52 kilometer geleden haalde. Het was een feestelijke kennismaking. 

Nieuwsgierig geworden? Neem een kijkje op Specialized.com voor voor meer info.

_{Tekst: Erwin Reijneveld}