Test: Merida One-Forty 800

Daartussen was echter weinig keus. Tot nu. Een van de nieuwe modellen in de 2018 line-up van Merida is de One-Forty. Een aluminium full suspension met 140 mm veerweg achter en 150 mm voor. Merida positioneert het nieuwe model als een echte trailbike waar je heerlijk op kunt spelen. De fiets is behendiger dan de OneSixty en beter bestand tegen ruige, technische trails dan de One-Twenty. De nieuwe Merida MTB volgt de huidige trend wat betreft geometrie. Dat betekent een relatief lange reach (bovenbuis) met een korte stuurpen en achterbrug. Daardoor stuurt de fiets agressief en kun je eenvoudig van lijn wisselen. De geometrie is echter wel anders dan die van de One-Sixty. De reach van de One-Forty is zo’n 1 cm korter dan die van het grote broertje. Je trekt de bike daardoor makkelijker omhoog en dat maakt de fiets speelser op technische parcours zonder dat hij veel op stabiliteit inlevert.  

De nieuwe mountainbike van Merida is uitgerust met een Sram 1x12 Eagle GX schakelgroep, krachtige Sram Code R remmen, 27,5” wielen met Boost 148x12 mm naven, brede Maxxis DHR 2,6” banden, een Kindshock LEV dropperpost, Rockshox Revalation voorvork en een demper met float link.

Snikhete testrit

Ik krijg de kans om dit gele monster (heel flitsend, maar je moet ervan houden) te testen op de internationale dealerdagen van Merida in het snikhete Rühpolding (DU). Mijn eerste rondje op de fiets is een vergissing. Ik sluit aan bij een klein groepje mountainbikers dat onder leiding van een gids een tocht van +/- 30 km gaat rijden. Als we na de eerste kilometer achterom kijken, zien we dat een aantal gravel bikes is aangehaakt. Anderhalf uur later weet ik waarom. De paden zijn weinig spectaculair, geen terrein voor de One-Forty. Deze bike is relatief zwaar. Ter vergelijking de Canyon Spectral en de Cube Stereo - twee andere alu trailbikes met 27,5” wielen - wegen volgens de folder een dikke 13 kg. De OneForty is een kilootje zwaarder. Downhill zou het extra gewicht meer stabiliteit en dus vertrouwen moeten geven. Dat testen we de volgende dag.

Klimmen

Op de briefing die volgende ochtend horen we dat we eerst een flink stuk moeten klimmen, zo'n 600 meter, voordat er een aantal technische afdalingen volgt. Mooi! Kan ik de One-Forty echt pushen en kijken waar zijn grenzen liggen. We beginnen met een flinke klim over brede gravelwegen die op het einde overloopt in een steile technische singletrack klim. Hoewel de fiets aan de zware kant is, merk ik daar verassend weinig van tijdens het klimmen. De lock op de achtervering doet zijn werk prima. Ook het bereik blijkt voldoende. Hoewel wij Nederlanders toch nog een beetje bang zijn om met een 1x set-up de bergen in te gaan, blijken de 12 tandjes van de Eagle GX groep voldoende om boven te komen. Dat laatste tandje heb ik overigens hard nodig om boven te komen op de slotklim.

Gemaakt voor afdalen

Wanneer we na 50 minuten klimmen op het hoogste punt staan, begint de fun. We duiken een singletrack in. Na een kleine tien meter veranderd te ondergrond in één groot worteldeken met hier en daar een steen en enkele kleine drops. Ideaal terrein voor de One-Forty. De vering slokt de ene wortel na de andere op en ik beweeg de fiets eenvoudig onder mijn lichaam door.

"Worteldekens, stenen en drops. Ideaal terrein voor de One-Forty."

De Kindshock LEV dropperpost is een must-have op deze trails. Daardoor kun je je zwaartepunt verlagen waardoor de kans op een lancering over je stuur kleiner. De verstelbare zadelpen zakt maximaal 150 mm (op de maten S/M ‘maar’ 125 mm) en houdt zich prima.

Ook de semi-plusbanden geven me veel vertrouwen op de lastige ondergrond. De 2,6" banden zijn een stuk breder dan banden die je normaal gesproken op een XC-mountainbike (meestal 2,3") vindt. Door de grotere inhoud van de banden, kun je deze op lagere druk rijden. Daardoor vormt de band zich naar de ondergrond en graven de noppen zich in de bodem. Resultaat: bakken met grip. Op de standaard gemonteerde Maxxis banden valt weinig aan te merken. Ze bieden veel grip, kunnen tegen een stootje en rollen niet overdreven zwaar.

Mountainbikebanden worden steeds breder. Wat levert al dat extra rubber je op? Maarten zocht het voor je uit. Lees de plus- en minpunten van plusbanden hier.

Een andere feature van de One-Forty, waar je veel plezier van hebt op technische trails, is de hoge positie van de bottom bracket. Hierdoor is de kans dat deze tegen wortels, boomstronken of stenen aanknalt kleiner. Verschuift je gewicht dan niet omhoog en zit je minder stabiel op je fiets? Dat valt reuze mee. Gooi je zadel omlaag en je kunt elke technische sectie moeiteloos rijden.

Conclusie

Heb ik die vering nu wel nodig? Tja, lastig. Ga je regelmatig in het buitenland fietsen. Dan ja! Ter vergelijking. Op het kleine testrondje zit een glooiend off-camber stuk met wortels. Technisch best een uitdaging. Met de Big 9 Carbon stuiter ik alle kanten op. De One-Forty filtert de wortels moeiteloos weg en ik heb veel grip door de brede 2,6" banden. De downhill stukken zijn daardoor echt een feest en de fiets daagt je uit om je grenzen op te zoeken.

Voor de Nederlandse MTB-routes is de One-Forty een beetje overkill. Voor veel recht-toe-recht-aan routes is een lichtere XC fiets waarschijnlijk sneller.

Verkrijgbaarheid

De Merida One-Forty 800 moet € 3.199,- kosten. Geen gekke prijs voor een fully met deze afmontage. De lagere 700 en 600 uitvoeringen kosten respectievelijk € 2.599,- en € 2.199,-.  Helaas is de One-Forty niet te zien in Nederlandse winkels en (voorlopig) ook niet te testen bij het Merida Testcentrum in Apeldoorn. Wellicht komt de fiets in de toekomst alsnog op de Nederlandse markt. Afwachten dus.

UPDATE 08/08/2017: het ziet er naar uit dat de One-Forty toch in Nederland te koop gaat zijn. Merida neemt de One-Forty 700 en 800 toch in beperkte oplage op in de collectie voor komend jaar.