Eerste impressie Schwalbe Addix

Leuk zo’n nieuwe compound. Een nieuwigheidje, vast een marketingtruc. Bedoeld om nieuwe banden te slijten bij de consument. En wat maakt dat dunne laagje rubber tussen je fiets en de grond nu uit? Nou, meer dan je denkt.

Terwijl ik mijn bevindingen op papier schrijf, kijk ik naar de kwalificatie van de Formule 1 op Silverstone. De F1 is een sport waar banden het verschil maken. De coureurs switchen tussen trainingen en tijdens de race continue van type band om kostbare tienden van seconden te winnen. Knetterharde banden rollen lekker, zodat de coureur hogere topsnelheden behaalt, de soft (of supersoft) banden hebben echter veel meer grip maar slijten ook sneller. Afhankelijk van het parcours en de omstandigheden maken de coureur en het team een keuze.

“Goede banden = meer fun."

Tijdens het mountainbiken, zeker op mijn niveau, lig ik niet wakker van een minuutje meer of minder op mijn vaste rondje. Toch kan een band een groot verschil maken. Een band die makkelijker rolt, kost je minder kracht. Dat scheelt energie, waardoor je frisser kunt afdalen. Daarnaast kom je in een lekkere ‘flow’ wanneer je de ene na de andere kombocht induikt zonder je rem aan te raken. Goede banden = meer fun. Het is de goedkoopste upgrade van je fiets. Al moet je voor de Addix compound iets dieper in de buidel tasten dat je waarschijnlijk gewend bent.

Wat is compound?

Even een stapje terug: wat is een nieuwe compound? Het klinkt technisch en ingewikkeld, maar dat valt best mee. Een compound is niets anders dan de rubbersamenstelling van je band. Door verschillende soorten rubber te gebruiken kun je spelen met de grip, rolweerstand en duurzaamheid van je band, drie belangrijke eigenschappen die je prestaties en het comfort tijdens het fietsen beïnvloeden. Zoals zo vaak gaat de keuze voor de ene eigenschap ten koste van de andere. Een mountainbike voorzien van stugge banden met grote noppen kun je heel scherp insturen, maar rolt minder makkelijk op het vlakke. Een snelle wedstrijdband rolt juist weer lekker op het vlakke, maar heeft minder grip en rijdt sneller lek. Met Addix als nieuwe compound wil Schwalbe het conflict tussen grip, rolweerstand en duurzaamheid oplossen. 

Je kunt een boek schrijven (ja, echt waar) over de techniek achter een mountainbikeband. Dat gaan we hier niet doen. Wil je de technische specs achter banden weten, check dan SCHWALBE.NL. Weet jij bijvoorbeeld hoe je band is opgebouwd?

Welke banden krijgen Addix?

De nieuwe  compound vervangt alle ‘oude’ rubbers, zoals de Triple Star en Pace Star-compound. Eerst in de high-end EVO segmenten, daarna op alle banden van het merk. Addix komt in vier verschillende soorten die je van elkaar kunt onderscheiden door de gekleurde baan over de band:

• Speed (rood): voor fanatieke XC rijders
• Speedgrip (blauw): de allround band, breed inzetbaar. Van XC tot trail
• Soft (oranje): voor het technische werk. Trail, enduro en downhill
• Ultrasoft (paars): voor het echte hardcore werk

Niet alle banden van Schwalbe zijn verkrijgbaar in alle vier de compounds. Da’s logisch. Een downhiller is niet gebaad bij een hele snelle wedstrijdband die makkelijk lek raakt. Hij is gebaad bij zekerheid. In bovenstaande tabel zie je welke banden in welke soort compound verkrijgbaar zijn. Ik koos voor een setje Nobby Nics Speedgrip, 2,8” voor mijn Merida Big Trail. De NoNi’s hebben hun waarde voor mij al bewezen. Een prima compromis tussen downhill grip en XC snelheid.

Getest in…

Ik testte de Addix banden in heuvelachtig gebied in het oosten van ons land, op de natuurlijke trails van Nijmegen en Montferland. Door de wisselvallige maand juli kon ik de band zowel in droge als natte omstandigheden testen. Tenslotte heeft het rubber ook nog over de hardere singletracks op de Utrechtse Heuvelrug gerold. De verschillende trails en omstandigheden geven een goed beeld van de (on)mogelijkheden van de Addix compound.

Eerste indruk

Mijn eerste meters maak ik op de Montferland-route. Het eerste stuk over een breed zandpad tussen de weides door. Mijn eerste indruk: ze rollen fantastisch. Ze lijken een stuk lichter dan mijn ‘oude’ banden en ik lijk door het weiland te schieten. Bij thuiskomst besluit ik beide banden te wegen. Ik had het fout. De Schwalbe banden wegen zelfs 100 gram meer van de Rekons van Maxxis. Volgens testen van Schwalbe presteert de nieuwe band 6% beter op het vlak van rolweerstand dan de oude PaceStar compound. Dat verklaart het snellere gevoel. 

De winst in rolweerstand is mooi, maar volgens Schwalbe zit de echte winst in de verbeterde grip (+35%) en duurzaamheid (+62%). De grip is inderdaad indrukwekkend. Door de combinatie van brede 2,8” sloffen en de lage bandenspanning, vormt de band zich al sterk naar de ondergrond. De zachte noppen graven zich in de losse, vochtige bosgrond, zodat ik mijn Big Trail bijna horizontaal door de bochten heen smijt. Ook op de hardere ondergrond op de Utrechtse Heuvelrug routes blijft de grip onverminderd goed.

Wat er minder sterk uitspringt, is de demping. Deze schijnt ook met 15% te zijn toegenomen ten opzichte van eerdere banden. De extra comfort die dit met zich meebrengt, ervaar ik nauwelijks. Dat komt waarschijnlijk door de hoge mate van comfort die de plusbanden op mijn fiets al met zich meebrengen.

Het is te vroeg om uitspraak te doen over de duurzaamheid van de band. Daar zijn meerdere en langere ritten voor nodig. Een flinke boomstronk midden op de trail kreeg de band in ieder geval niet klein. Dat is een goed teken. Ik kan niet wachten de banden aan een zwaardere test te onderwerpen.

Conclusie

Het blijft moeilijk om banden met elkaar te vergelijken. Voor een eerlijke vergelijking moet je in korte tijd twee keer hetzelfde rondje rijden onder dezelfde omstandigheden. Gevoelsmatig klopt de nieuwe Schwalbe band in ieder geval. Dat gevoel is belangrijk. Het geeft je het vertrouwen om jezelf te pushen en je grenzen te verleggen.