Weekendtip: Sauerland

Het voornamelijk uit kalk- en leisteen houdende gebergte van ‘Suderland’ biedt afwisselend bloeiende weiden, glinsterende meren, groene bossen en duizend bergen. Het hoogste deel wordt gevormd door het Rothaargebergte; ‘het land van duizend bergen en dalen’. Dit is mede gevormd door het omhoog stuwen van kleiachtige sedimenten, achtergelaten door een grote oerzee, lang voordat het wiel was uitgevonden. Door deze aardrijkskundige feiten is er een speeltuin voor de sportieve fietser ontstaan. 

"De Kahler Asten, het dak van Westfalen"

De onderling verbonden Ruhrtalradweg en SauerlandRadRing lopen grotendeels door de Duitse regio van Noordrijn-Westfalen. Met duizenden kilometers aan fietspaden en geringe stijgingspercentages is het geschikt voor elke fietser. Wil je toch van de gebaande paden af en roepen de benen om meer uitdaging? De Kahler Asten ligt met zijn hoogte van 842 meter op je te wachten; het ‘dak van Westfalen’.

Jojo-effect

Ik heb van alles mee aan kleding. In de week voor vertrek laten de weersvoorspellingen een jojo-effect zien. Het is begin april en mistig wanneer ik in de ochtend de auto parkeer voor Pension De Gasterei in Winterberg/Altastenberg. Het fietsseizoen is hier nog nauwelijks begonnen. Sauerland is in de wintermaanden aangewezen als wintersportgebied. 

De Nederlandse pensionhouders Frank en Ilonka, zelf ook fervente fietsers, zijn hier jaren geleden neergestreken. Na onze ontmoeting en de rondleiding door het huiselijke pension, hijs ik mij snel in fietstenue. Frank besluit de volgende dagen een stuk mee op te fietsen.

Schilderachtige dorpjes

Fietsen in een nieuwe omgeving is een bron van inspiratie. Thuis heb ik drie routes gepland om Sauerland te verkennen. De benen roepen om actie. Vanaf het pension daal ik af in noordelijke richting om zo snel mogelijk de ijzige mist te ontvluchten. De vaak schilderachtige dorpjes met de typische vakwerkhuizen, die na elke beklimming en afdaling tevoorschijn komen, toveren snel een lach op mijn gezicht. 

"Het gewicht van mijn nieuwe gravelbike wordt gecompenseerd door het aanwezige bergverzet"

Mooie lopende beklimmingen worden afgewisseld door kuitenbijters met percentages tot 17 procent. Hierbij wordt het gewicht van mijn nieuwe gravelbike, die ik aan een bikepacking test onderwerp, gecompenseerd door het aanwezige bergverzet. Via Willingen en Küstelberg fiets ik langs de nog schaars besneeuwde pistes van Winterberg terug naar de uitvalsbasis. 

De Bosroute

We wachten na het ontbijt onder het genot van een kop koffie tot de zon doorbreekt. Ik kijk verwachtingsvol uit naar deze bosrijke route. We vertrekken westelijk in de richting van Bad Fredeburg. De route kronkelt door het dal en ik houd mijn gastheer voor dat het mij doet denken aan de finale van Luik-Bastenaken-Luik. 

Aan weerszijden doemen de flanken van Ardennen-achtige hellingen op. Als we voor de zoveelste keer, wanneer we net een dorp uitdraaien, belachelijke percentages voor de wielen krijgen, krijg ik bijna de slappe lach. Frank buigt na twintig kilometer af. Ik vervolg de route noordelijk naar Remblinghausen. 

La Bomba

Halverwege de rit worden de beklimmingen weer wat langer en eenvoudiger. Soms schuilt er om de hoek een heerlijke afdaling. Het toetje van vandaag is een kaarsrechte ‘Gulperberg’-afdaling, net buiten het dorpje Dorlar. 

Tijdens de afzink moet ik denken aan de Italiaanse, voormalig skiër, Alberto Tomba ‘La Bomba’, alom bekend om zijn manier van afdalen. Als een bom laat ik mij naar beneden vallen. De zon schijnt nu volop en de temperatuur schiet omhoog. De geur van de dennenbossen die hierbij vrijkomt, is een weldaad. Langs de dicht beboste hellingen en meanderende riviertjes waan ik mij even in Germaanse tijden. Met 115 km en dik 2000 hoogtemeters draai ik op de terugweg nog even snel de Kahler Asten op. Ik ben er nu toch.

Vier windstreken

Op de laatste dag rijd ik een andere route dan gepland. Om dit weekend de vier windstreken af te vinken, steken we het Rothaargebergte nu in oostelijke richting over. Daarna gaat het twintig kilometer zuidelijk over glooiende wegen met mooie vergezichten. Om niet telkens te stoppen voor weer een mooie prent, moet ik mijn passie voor fotografie enigszins beteugelen. 

Even later maken we een korte stop in het dorp Züschen. Frank steekt hier af terug naar Winterberg en geeft mij enkele opties om de route te vervolgen. Terwijl we nog een reepje naar binnen werken, komt er een Duitse heer op leeftijd op zijn sportieve e-bike bij ons staan. Het wordt een jolig gesprek met deze blijgeestige bejaarde van 85! 

"Jammer genoeg ontbreekt het in Sauerland aan colbordjes"

Ik volg de gehele L271 via Mollseifen en Girkhausen naar Dödesberg. Wanneer ik hier naar rechts afbuig, begin ik aan een klim van de derde categorie. Jammer genoeg ontbreekt het in Sauerland aan colbordjes. Vermoedelijk ben ik net de Albrechtsberg opgereden. Boven wacht een weids uitzicht en een overzichtelijke en prachtige afdaling over de Hochsauerland Höhenstraße. Door het Sorpetal omhoog klim ik gestaag de laatste hoogtemeters van dit weekend weg. 

Klimtijdrit

Het is een geslaagde kennismaking met Sauerland. De routes hebben elkaar overtroffen in variatie en schoonheid. Ik kijk uit naar de vele andere mogelijkheden aan wielerroutes bij mijn volgende bezoek. Een doel op zich is de ruim 17 km klimtijdrit van Altastenberg, met start en finish voor de deur bij Pension De Gasterei. Een goede reden om voor terug te komen.