Mountainbiken in Oman

Na dagenlang geen grassprietje te hebben gezien, fiets ik langs groene dadelpalmen, terwijl ik vlinders zie fladderen, water hoor stromen en vogels tjilpen. Als we eerder op de dag de heuveltop bij Al Hamra bereiken, zien we de oase als een groene deken tussen de kurkdroge bergen liggen. Aan de rand van de oase staan de vervallen lemen huisjes van de oude stad, verweerd of geruïneerd. De bewoners hebben half jaren negentig de oude stad verlaten voor nieuwe huizen met betere voorzieningen. “De lemen huizen zijn niet bestand tegen de regen. Elke drie maanden stort er eentje in”, vertelt onze gids Christian Handrich. Hij voorspelt dat de vervallen stad over twintig jaar alleen nog in de herinnering van zijn voormalige bewoners bestaat.

Verzuurde benen

We zijn vertrokken vanuit het Sunrise Resort, het hoogstgelegen hotel van Oman, voor een mountainbiketour in het Al Hajar gebergte. Hier liggen de hoogste bergtoppen van Oman en diepste canyons van het Arabisch schiereiland. Het is een graad of 18; het klimaat in de bergen is perfect om te fietsen. Al snel volgt een akelig steile klim. Ik schakel naar een licht verzet en spreek mezelf moed in om niet af te hoeven stappen. Met compleet verzuurde benen kom ik boven. Het is duidelijk dat deze wegen zijn aangelegd voor vierwielers. Op een kruispunt buigen de minder geoefende fietsers af; ik ga mee met het groepje dat er onder leiding van Christian voor kiest om zichzelf nogmaals te pijnigen. Als we verder klimmen voel ik de ijle lucht.

Downhillen

Met suizende banden dalen we af over de brede asfaltweg vanuit de bergen naar de vallei met de oase van Al Hamra. We hebben een ochtend downhillen op het programma zonder al te veel inspanning. Gelukkig maar, want we hebben een korte nacht achter de rug. Ik had een romantische voorstelling bij kamperen onder de sterren in Oman; dat we na een stevige voettocht ons kamp zouden opslaan op een luisterrijke plek in de wildernis. Maar in plaats daarvan reden we met de auto vanuit het resort naar de dichtstbijzijnde parkeerplaats 100 meter verderop. Om vervolgens ons kamp op te zetten onder de enige stroompalen in de wijde omtrek! Het was ’s nachts zo koud (8 graden) en de slaapzakken waren zo dun dat onze Omani reisgidsen van ellende in hun 4WD’s met airco gingen slapen. Gelukkig maakten de heerlijk gemarineerde kip van gids Faisal en speciaal voor ons ‘ingevlogen’ Heineken bier aan het kampvuur veel goed.

De oase

Met de auto rijden we verder richting de oase Al Hamra. We stoppen bij een kale vlakte aan de rand van Al Hamra om over een zandweg verder te fietsen. We doorkruisen een brede wadi, een drooggevallen rivierbedding. Op een heuvel aan de overkant van de rivierbedding prijkt een wachttoren. “Daarachter ligt de oase”, verklapt Christian. Na dagenlang stofhappen in de woestenij kan ik me niet voorstellen dat ik even later in een fata morgana zal fietsen. De oase is een betoverende plek. Ik vraag me af waarom bijna geen toerist deze weet te vinden. Christian: “De oude stad en oase staan nergens aangegeven. De overheid interesseert zich er niet voor. Ze houden zich liever bezig met de aanleg van golfbanen en vijfsterrenresorts...”

"Na dagenlang stofhappen in de woestenij kan ik me niet voorstellen dat ik even later in een fata morgana zal fietsen."

Reistips

• Oman ligt op het Arabisch schiereiland en grenst aan de Verenigde Arabische Emiraten, Saoedi-Arabië en Jemen. Het is ongeveer even groot als Italië, maar heeft slechts drie miljoen inwoners.
• Aangezien het kwik in de zomer 50 graden kan aanwijzen, is het aan te raden om er in de winter heen te reizen. Smeer jezelf goed in en draag zo nodig een pet als je overdag de zon in gaat.
• Het toerisme in Oman staat nog in de kinderschoenen. Dat is een voordeel en een nadeel. Je kunt de parels van het land – woestijn, oases, oude stadjes en canyons -  ongestoord ontdekken. Anderzijds zijn hotels duur (schaarste) en touroperators onervaren.
• Bike & Hike Oman verzorgt tours per mountainbike of racefiets over rustige wegen en onbekende paden. Als je alleen op pad wilt, is het raadzaam om je route van te voren goed te plannen en hoofdwegen te mijden, aangezien de Omani’s graag 140 km/u over de ‘provinciale’ wegen rijden. www.bikeandhikeoman.com