Mountainbiken in de Achterhoek

Slechts een krap uurtje van huis karren doemt taveerne De Wildenborcherhof op. Het weiland is gestoffeerd met koeien, paarden grazen er lustig op los en het hotel kent zelfs een stal voor onze fietsen. In dit rennerskwartier zullen we starten en finishen tijdens onze ontdekkingstocht door De Graafschap, een natuurrijk gebied met een oppervlakte van 42.000 hectare in de Gelderse Achterhoek tussen Zutphen, Borculo, Zelhem en de grens met Overijssel. 

Avontuurlijk en actief karakter

Er is de afgelopen maanden hard gewerkt om het routenetwerk in een nieuw, mountainbikewaardig jasje te hijsen vol bochtige singletracks, hoogtemeters en snelle paden met doorkijkjes op het Nationaal Landschap. Dit met het doel de streek te verjongen en het avontuurlijke en actieve karakter in de schijnwerpers te zetten.

"In totaal is er een aaneengesloten route met een lengte van zo’n 110 km te fietsen"

Er is ook een koppeling met naastgelegen gebieden. Dit najaar gaat de upgrade en uitbreiding van de MTB-routes verder in de overige deelregio’s van de Achterhoek. Op die manier wordt er toegewerkt naar één groot Achterhoeks MTB-netwerk. 

In de flow

Omdat het voor mij een totaal nieuw stukje Nederland is, steken we onszelf snel na aankomst al in het lycra om de routes Vorden (30 km) en Lochem (15 km) te combineren. Onder het genot van een cappuccino vragen we de gastvrouw, genaamd Liesbeth, waar we de route op kunnen pakken, maar het behoeft geen uitleg.

Net als we de taveerne afdraaien zien we het eerste bordje al richting een uitdagende slinger door het bos. Kundig aangelegd door een grote groep vrijwilligers met verstand van mountainbiken, zo merk je al gauw.

"De bochten en uitdagende hoogteverschillen zitten op de juiste plek, waardoor je meteen in een flow schiet" 

Mijn concentratie staat op scherp, de pedalen draaien in een rap tempo rond en er verschijnt een grote glimlach op mijn gezicht als ik het sparrenbos vol varens verruil voor een goudgeel decor van graanakkers. Zo veelzijdig als de route is met haar singletracks, dubbeltracks en zandpaden, zo gemêleerd is het coulisselandschap ook. Elke paar kilometer heb je weer een ander venster op maisvelden, grillige begroeiing of landerijen. 

Klimmen en dalen 

Als we zo’n 25 km plezier in de benen hebben, draaien we van route Vorden af. “Is dit Lochem meteen al?’’, vraag ik een beetje verbaasd. In mijn beleving begint die een eindje verderop pas. Alleen het pad dat we volgen is haast te tof om slechts een verbindingsroute te noemen. Het stukje pumptrack rijd ik wel drie keer voor we koers zetten naar het officiële parcours van Lochem. Eentje die je doet verbazen. Je laat zweten. Waar je al je energie aan de Paaschberg, de Lochemse Berg en de Kale Berg kunt geven.

Hoogteverschillen zijn optimaal benut

De relatief steile hoogteverschillen en het feit dat de Lochemse Berg een 50 meter hoge inborst kent en optimaal is benut, maken dat je al je kracht kunt geven in de klim en je een handvol techniek wilt inzetten in de goedgebouwde, snelle afdaling om te vlammen op de fiets. 
Voor mij een ‘sunny side up’, bestel ik mezelf iets later een vrolijke uitsmijter om de laatste sectie van vandaag te kunnen voltooien.

We snoepen er zelfs nog wat kilometers bij voor we ons laten verwelkomen door de Blonde d’Aquitaine’s. Dit zijn de huiskoeien die bij de taveerne horen en ’s avonds een hoofdrol spelen in het kakelverse diner. Een mooie gelegenheid om de volgende dag eens door te nemen. Ofwel, de routes Gorssel-Noord (11 km), Gorssel-Zuid (18 m) en Zutphen (12 km). Op internet lees ik dat er in verhouding veel brede gravel- en zandpaden in deze combinatie zit. “Yes!’’, knipoog ik. “Dat wordt een snelle tocht!’’ 

Mountainbiken én gravelen

Taveerne De Wildenborcherhof vormt weer het startblok van de fietsdag. Wat perfect uitkomt, want ik rijd met liefde nog een stukje van de route Vorden, voordat we aanhaken op het parcours van Zutphen. Met een lekker vaartje jagen we door naar het eerste deel van Gorssel-Zuid. 
Het is goed om je in te stellen op een route die minder technisch van aard is, maar daarentegen een streling voor je netvlies vormt. Waar we gisteren nog het draaien, keren, klimmen en leren voorgeschoteld kregen, ontmoeten we vandaag de schoonheid van de Achterhoek. 

Een ware achtbaan

Wie op een gravelbike rijdt geniet meer uitdaging. Toch heb ik er op mijn Trek SuperCaliber niet minder plezier om. De tracks die er liggen, lopen lekker. Nou, fietsen bedoel ik natuurlijk. Er is zoveel mogelijk gebruik gemaakt van bossages, waar een singletrack vervaardigd kan worden. Langs het Twentekanaal treffen we zelfs onverwacht nog een echte achtbaan aan. Wat betekent nog even flink rouwdouwen, elkaars stof happen en door de bochten shredden, voordat we gesoigneerd halt houden bij Huize De Voorst.

Een schitterend stukje aderlijke cultuur. Voor ons de kroon op het werk van een veelzijdig mountainbikeavontuur binnen onze eigen landsgrenzen. Rest ons alleen nog gastvrouw Liesbeth vriendelijk te bedanken voor de minivakantie in Achterhoekse stijl en te besluiten met een welgemeend ‘tot ziens’.

_{Tekst: Christine Ros}