Mountainbiken in Davos: zon, bergen en toptrails

Later ontdekten de skiliefhebbers deze regio, die vanwege de relatief hoge ligging redelijk sneeuwzeker is. De kuuroorden maakten deels plaats voor hotels, en een uitgebreid netwerk van kabelbanen en liften werd aangelegd. Nu lijkt de volgende evolutie in het toerisme te zijn ingezet, en wel voor en door mountainbikers. Kabelbanen, treinen en gondels die ’s winters skiërs en snowboarders de bergen in transporteren, zitten nu afgeladen vol met mountainbikers, die de alpen rond de hoogstgelegen stad van Europa hebben ontdekt. Davos begrijpt wat mountainbikers nodig hebben en heeft haar infrastructuur er goed op afgestemd, van fietswagons in de treinen tot reparatiepunten hoog in de bergen.

Speuren naar paadjes

Over die infrastructuur gesproken: vaak begint de opwinding van het mountainbiken in de bergen al in de skilift. Het speuren naar paadjes op de steile bergflanken onder de lift, het formidabele uitzicht over het dal, de verrassing van de route die je te wachten staat... Vaak kom je ogen en oren tekort, en het hart van menig mountainbiker zal er harder van gaan kloppen.



Mijn hart in elk geval wel, als we op onze tweede dag van een lang weekend in Davos in de gondel naar de Weissfluhgipfel (2.844m) onderweg zijn. Het kan ook aan de hoogte liggen, maar onder de kabelbaan ligt een immense rockgarden op ons te wachten. Of eigenlijk is deze hele bergtop één grote, steile rots. Als we niet wisten dat hier paden liepen, zouden we het waarschijnlijk niet eens in ons hoofd halen om hier te gaan rijden.

Maximale concentratie

De geplande route is inderdaad een verassing om van te smullen. De bekende rood-witte strepen van de wandelroute zijn te vinden op menig rotsblok en geven globaal de richting aan. Dat laat in deze rotsmassa volop ruimte voor creatieve lijnkeuzes. We gaan in trialmodus en rollen, ploegen en hoppen langs uiteenlopende lijnen bergaf. De rotsbodem heeft een uitdagend karakter: de banden hebben oneindig veel grip, maar de grillige vormen vereisen maximale concentratie en fietsbeheersing. Om over de afgrond, die her en der pal langs het pad ligt, nog maar te zwijgen…
Na de eerste honderd hoogtemeters wordt het pad duidelijker gedefinieerd. Terwijl de route verder kronkelt over de rotsen, stuiten we nu op een reeks haarspeldbochten die al evenmin ruimte voor fouten laat. Soms lukt het om de wielen aan de grond te houden, en soms is het onvermijdelijk om het achterwiel om te zetten. Deze afdaling vraagt het uiterste van onze vaardigheden.

Kaarsrechte rotsen

Gelukkig weten we deze rotssectie allemaal zonder kleerscheuren te overwinnen. Nu volgt een traverse die ons, hoog boven Davos, verder zuidwaarts brengt. Het eerste deel gaat door een vallei, waar het - gezien de installatie voor een sleeplift - ‘s winters waarschijnlijk wemelt van de skiërs. Nu ligt het er echter verlaten bij en hebben we zelfs moeite om het pad te vinden. Dat verandert als het terrein steiler wordt en de route ons langs een kaarsrechte rotswand leidt. Het pad lijkt tegen de berg aangeplakt te zijn, en de opkomende wolken maken het schouwspel nog dramatischer. In de bergen kun je je als mens heel klein voelen.


Zo dramatisch als de vorige passage was, zo fysiek is de volgende. Het pad blijft nu langs een groene bergflank omhoog kronkelen, en hoewel de helling niet overdreven steil is, zorgt de hoogte er toch voor dat we af en toe flink op onze tanden moeten bijten. Als we na het doorkruisen van een aantal sneeuwvelden de Chörbschhornhütte (2.575m) bereiken, is het leed gauw vergeten en kunnen we vooruitkijken op de volgende afdaling.
Deze afdaling vloeit heerlijk over groene alpenweides boven de boomgrens. Het eerste deel is nog redelijk rotsachtig en wordt duidelijk al sinds jaar en dag gebruikt door wandelaars, maar verderop wordt het pad gevormd door een verse laag grond. Blijkbaar stemmen de Zwitsers niet alleen hun liften af op mountainbikers, maar wordt er ook regelmatig onderhoud aan singletrails gedaan. Hoewel de grond op het pad nog even moet inklinken, kunnen we over de trailbouw niet klagen en laten we ons de vele bochten welgevallen.

Zwitserse knusheid

Het maagdelijke pad brengt ons na zo’n 700 negatieve hoogtemeters bij de Stafelalphütte. In de achttiende eeuw gebouwd als deel van de kleine nederzetting Stafelalp, werd het huis in de jaren dertig van de vorige eeuw ingericht als restaurant en accommodatie voor bergwandelaars. Hoewel het terras naar ons lonkt, dwingt een stevige regenbui ons naar binnen en kunnen we genieten van de knusheid, zoals je die bij een Zwitserse berghut voorstelt. Hout zover als het oog reikt, schapenvellen op de stoelen en banken en een menukaart waarop lokale specialiteiten zoals Buurawurst en kaasfondue natuurlijk niet ontbreken.

En zo weten we gedurende een lang weekend elke dag te vullen met andere, fantastische trails. Davos is misschien niet het meest bekende mountainbike-resort in de Alpen. Toch heeft het alles in huis om dat te worden - of juist het best bewaarde geheim van Zwitserland te blijven.
 

Routes

De regio Davos-Klosters heeft haar huiswerk gedaan als het gaat om de mountainbikesport in de regio. Vanuit het hoofddal zijn er daardoor talloze MTB-routes, die je kunt terugvinden in een uitgebreide folder, evenals een aparte singletrailkaart, die verkrijgbaar zijn bij de VVV, in bikehotels en in diverse winkels. Enkele aanraders? De Panoramaweg, Parsenn-traverse, en de Alps Epic Trail vanaf de Jakobshorn.

Accommodatie

Hotels zijn vanaf zo’n 100 -150 euro per nacht te boeken. Dmet Bike Hotel Label beginnen in dezelfde prijsklasse, maar bieden extra diensten specifiek voor mountainbikers. De bergen beleef je pas echt in een berghut. De Stafelalphut kost zo’n 80 euro voor een tweepersoonskamer.

Interessante stops

De Stafelalphütte werd al genoemd, maar ook andere hutten zoals de Strelapasshütte en de Grialetschhütte zijn de moeite waard om te stoppen en onder het genot van een hapje en een drankje van het uitzicht te genieten. Als je van plan bent het Flueladal te verkennen, dan zijn de Jöriseen een prachtige bestemming. Op meer dan 2.500m liggen hier drie meren, waarvan het grootste door gletsjerwater melkachtig turquoise gekleurd is. En wie van strandsfeer houdt, kan aan het meer van Davos zijn hart ophalen.

Beste reistijd

Juli t/m oktober

Hoogtepunten

+ Uitstekende infrastructuur voor mtb-ers
+ Routes en uiteenlopende trails voor elk niveau/type rijder 
+ Spectaculair berglandschap

Tegenvallers

- Hoge prijzen voor accommodatie, eten en drinken, liftkaarten
- Op sommige routes (o.a. Jakobshorn) veel wandelaars