Koersen op de Brabantse Wal

Een jaar later keerde het kampioenschap onder heel andere weersomstandigheden terug op de Brabantse Wal: een stortbui zorgde voor een kletsnat parcours. Hennie Kuiper, woonachtig in het nabijgelegen Ossendrecht, had zijn zinnen gezet op deze koers die voor hem voelde als een thuiswedstrijd. Kuiper reed lek, maar kon met een nieuw achterwiel terugkeren in het peloton. Toen zijn Frisol-ploegmaat Nidi den Hertog op tien kilometer voor het einde werd bijgehaald, plaatste Kuiper een serie demarrages. Hij sloeg een gat van 20 meter en werd niet meer teruggepakt. De roodwitblauwe kampioenstrui bleef in West-Brabant.

Aan de Putseweg pikken we in op de 11,5 kilometer lange finalelus van 2018. We krijgen een afwisselend en glooiend stratenparcours voor de wielen. Smalle en brede wegen, asfalt en klinkers wisselen elkaar af. Aan de Bossestraat wacht een kasseienafdaling, gevolgd door een bocht. Bij regen kunnen de gladde stenen voor moeilijkheden zorgen!

We vervolgen de route pal langs de snelweg A4 met uitzicht op de Brabantse Wal die zich hier met een hoogte van 20 meter boven het landschap verheft en de Zeeuwse polders van de Brabantse zandgronden scheidt. 

We rijden Woensdrecht binnen langs een bord met opschrift 'UCI bike city'. Dan slaan we bij Café Non Plus Ultra linksaf de Rijzendeweg op, het voornaamste klimmetje van de Brabantse Wal (340 meter, gemiddeld 3 procent). We gaan uit het zadel op de klinkerweg. Een driehoekig bord geeft een hellingsgraad van 5 procent aan. Ondanks dat we slechts 15 hoogtemeters overwinnen, voelt de helling als een serieus klimmetje. Na nog geen minuut zwoegen, bereiken we hijgend het uitzichtspunt op de top.

We dalen af en passeren aan de Onderstal een gerestaureerde Amerikaanse Sherman-tank die uitviel tijdens de strijd op de Woensdrechtse Heide in 1944. In de wedstrijd hangt hier de rode vod voor het ingaan van de laatste kilometer. Dan draaien we rechtsaf naar de Scheldeweg om te beginnen aan de eindsprint bergop. In volle vaart rollen we langs lantaarnpaal 16, waar tijdens het NK de eindstreep wordt getrokken. Er zal hier komend weekend nog vaak afgesprint worden. 

“Het is draaien, keren, asfalt, klinkers, kasseitjes en bijna geen meter vlak.”

Adrie van der Poel

Tijdens het NK wacht de renners een zware finalelus, aldus Hoogerheidenaar Adrie van der Poel. Niet zozeer wegens het klimmetje op de Rijzendeweg. “De Rijzendeweg heeft weinig met klimmen te maken. Als je zes keer aanzet ben je boven”, zegt de Nederlands kampioen van 1987 en naamgever van de jaarlijkse veldritwedstrijd in Hoogerheide. Het rondje als geheel noemt hij echter 'slopend'. “Het is draaien, keren, asfalt, klinkers, kasseitjes en bijna geen meter vlak.”

Gezien het grote aantal renners dat LottoNL-Jumbo en Roompot-Nederlandse Loterij afvaardigen, zullen deze ploegen de koers domineren, aldus Van der Poel. Dat maakt het voor zijn deelnemende zoons David en Mathieu een 'supermoeilijke wedstrijd'. “Als individu of duo kun je weinig tegen de dominantie van die twee ploegen doen.” Voor Mathieu van der Poel is de wedstrijd geen doel op zich. Hij gebruikt het NK om in vorm te komen voor de komende wereldbekerwedstrijden op de mountainbike. Adrie van der Poel: “Voor Mathieu is het NK een doorgedreven training.” 

Meer informatie over het NK: www.nk2018.nl

Route NK Toertocht

+ Rijden op (delen van) het NK parcours op de dag van de wedstrijd (dames en beloften)
+ Afsprinten op het officiële finaleklimmetje
+ Bevoorrading onderweg en na afloop een biertje

– Dwars door Halsteren en Bergen op Zoom
– Finalelus zit niet in het parcours

Meer details over de NK Toertocht stond eerder op Fietssport.nl