Geestgrondentocht

Als er een lijst was met iconische fietslandschappen in Nederland, dan zouden de Noordzeeduinen tussen Hoek van Holland en Den Helder erop staan. Je slingert er op en af over brede fietspaden met uitzicht op weidse duinlandschappen met sissend helmgras, terwijl de zeewind je met een beetje geluk vooruit blaast. 

De boulevards van de badplaatsen bieden uitzicht op zee. Zo nu en dan mag je uit het zadel om een duin te beklimmen – op buitenblad als je goede benen hebt. Onderweg een mooie koffiestop aan zee en je fietsdag is gemaakt. 

Het parkoers gaat vanaf het clubhuis van TV Zoetermeer naar de duinen bij Scheveningen en voert via Katwijk, Noordwijk en Zandvoort naar het bekende Kopje van Bloemendaal (max 7%) dat het keerpunt vormt. Dan gaat het in zuidelijke richting via de Bollenstreek terug naar Zoetermeer.

"De tocht ontleent zijn naam aan de geestgronden met een mengsel van duinzand en klei en/of veen, waarop de tulpen groeien"

Ruik de bollenvelden

De route is in het voorjaar als toertocht één van de klassiekers van de vereniging, vertelt nestor van de club Jannes Brinksma. “Deze is in de jaren '80 of '90 ontworpen, waarna in de loop der jaren stukken zijn toegevoegd of afgehaald.” Tijdens de toertocht, die jaarlijks 100 tot 150 deelnemers trekt, staan de bloemen meestal volop in bloei. “Dan zie én ruik je de bollenvelden. Vooral de narcissen hebben een sterke geur”, zegt voorzitter Nico Offerman.

De poort tot de duinen

Het is waterkoud als we in de schemer vertrekken voor het clubhuis in het Buytenpark voor de 140-km-route die we op Fietssport.nl hebben gedownload. We worden het eerste deel van de route begeleid door een blauw-geel peloton van TV Zoetermeer '77. We pakken een klimmetje op een voormalige vuilnisbelt met de reusachtige Snowworld-skibaan die het start-finishbaken van onze tocht vormt. We doorkruisen polders met molens en een vaart die meters boven de weilanden ligt - een typisch Hollands decor.

"De negentiende-eeuwse watertoren van Scheveningen vormt de poort tot de duinen"

De wind blaast in de rug en het fietspad is van glad asfalt. We zien containerschepen drijven op de zee en een damhert grazen op een duintop. Zo nu en dan gaan we uit het zadel voor een klimmetje, gevolgd door een korte afdaling. Met snelheden tussen 35 en 40 kilometer per uur vliegen we door de duinen.

Dit parkoers is een genot om over te fietsen. Kanttekening: bij mooi weer deel je het fietspad met vele toerfietsers, hardlopers en wandelaars. Je kunt er het beste doordeweeks tijdens kantoortijden fietsen of bij drukte je snelheid aanpassen. En in de herfst- en wintermaanden is het uiteraard minder druk dan hartje zomer.

Langs het Zandvoort circuit

Het duinpad wordt zo nu en dan onderbroken door een strandweg of badplaats. In Noordwijk rijden we op en af over de achterkant van een duinrij: extra hoogtemeters maken. Bij Zandvoort pakken we het klinkerpad achter het bekende circuit dat gereed wordt gemaakt voor Formule 1. Via de Kennemerduinen rijden we richting Bloemendaal. Het keerpunt is bereikt.

"We naderen 't Kopje van Bloemendaal, met 43 meter hoogte en maximaal 7 procent het enige echte klimmetje van West-Nederland"

De Koning van 't Kopje

Hoewel Derk Abel Beckeringh er de Strava-KOM heeft, geldt Gerrie Knetemann (1951-2004) als de echte 'Koning van 't Kopje'. De voormalig wereldkampioen en meervoudig Touretappe-winnaar reed de klim ontelbare keren op als training en ontmoette er zelfs zijn latere vrouw. Op de top herinnert een bord aan de Amsterdammer en de brievenbus die jarenlang het eindpunt van de klim markeerde. Met de gevleugelde woorden: “Helemaal tot daar moet je. Tot de brievenbus!”.

Smalle fietspaden en stoplichten

We gaan de beklimming aan op het vals plat over het asfalt. Na de linkerbocht begint het bal op de klinkers. De helling rijst tot 7 procent. Op het vals plat voor het pannenkoekenrestaurant is het opschakelen en even herstellen. Een scherpe linkerbocht volgt, waarna het lichtjes oploopt met een slingerbocht naar de top.

We rijden helemaal door tot de brievenbus zoals 'de Kneet' heeft gezegd. Terwijl we uitpuffen langs de weg komt Niels Eekhoff van Development Team Sunweb de berg op gestormd en laat zien hoe het echt moet.

Naar het Kopje van Aerdenhout

Even verderop wacht een leuke verrassing: het minder bekende Kopje van Aerdenhout, een klinkerklimmetje dat we op het buitenblad opstuiven. Dan is het de beurt aan tegenwind – bijna altijd van de partij tijdens een ronde in deze streek – en de geestgronden. We rijden in waaiers van bollenkwekerij naar bollenkwekerij. De hemel is grijs en de bollenvelden zijn gekortwiekt – het contrast met de kleurenpracht op een zonnige voorjaarsdag kan bijna niet groter. 

Ondanks de knap uitgetekende route tref je in deze dichtbevolkte streek veel smalle fietspaden en stoplichten. “De gemiddelde snelheden liggen laag in ons trainingsgebied. Je hebt altijd stoplichten en wind”, zei TV Zoetermeer-clublid Jannes dan ook. 

Een vlakke route met toch 500 hoogtemeters

Ten zuiden van Leiden komt de skyline van Den Haag in beeld en even later ook de Snowworld-skibaan. We rijden het Buytenpark binnen om bergop te finishen op de voormalige vuilnisbelt. 'GO GO 50 METER 8%' lees ik tijdens het afsprinten op de bult. Eenmaal boven passeren we een officieuze eindstreep vergezeld van de tekst 'COPPI'. Dat we in het vlakke Holland met 500 hoogtemeters op de teller zouden aankomen, had ik niet verwacht.

Download de route