De Noorderrondritten

Ja, het waait. Best vaak ook. Misschien is het hier zelfs nooit windstil. Vandaag is vier de kracht van de oostenwind. Ik voel zijwaartse aanvallen op mijn evenwicht als de beschutting van huizen of begroeiing verdwijnt. De omgeving geeft echter geen krimp.

Niet de stoïcijns kauwende koeien. Niet de in badjas geklede vrouw van het herenhuis die met de weekendeditie van het erf terugloopt. Niet de bijbeunende schilder op de steiger. In niets geeft Groningen mij een seintje dat deze ochtend een ongewone is.

Vandaag ben ik als eenzame fietser te gast in dit uitgestrekte stuk Nederland en dat vraagt aanpassing aan de cultuur. De strategie: de wind bestaat vandaag niet. 

Schaatsgeschiedenis

Nieuwe witte bordjes (in één richting) gidsen kruising na afslag de fietsers door het vele moois van Groningen. Op de bordjes figureert een sporter in een verrassende houding. We hebben hier onmiskenbaar met een schaatser te maken. Ja, een schaatser.

Toch duidt het bordje op een fietsroute, of eigenlijk twee. De Noorderrondritten, met een lus van 60 en 84 kilometer, of in één keer 144 kilometer. Deze eerste bewegwijzerde fietsroute van Groningen leidt door de gemeenten Eemsdelta en Het Hogeland en is een ode aan de, en hier valt de aap uit de mouw en op z´n plek, schaatsklassieker Noorderrondritten. 

Na vijf Elfstedentochten ging in 1940 een stukje oostelijker een sterke tegenhanger van start. Bij een toerrijkende ijsvloer is ‘de Noorderrondritten’ een wedstrijd over 140 kilometer én een toertocht over verschillende afstanden. In 1997 werd dit begrip in Groningen voor het laatst verreden. 

Lekker doorfietsen

Terug naar de fiets. Tussen kilometer nul en honderdvierenveertig kruisten negen wielrenners mijn verkenning. Evenzoveel handen verlieten tijdelijk en vriendelijk het kromme stuur. Het aantal hoogtemeters en verkeerslichten kwamen op een gelijk aantal uit. Geen enkele keer probeerde een gekleurd licht zich met mijn verkeersdoorstroming te bemoeien.

"Brede, strakke en rustige wegen vormen de ruggengraat van deze route"

Ga hier met een groepje rijden en voor je het door hebt liggen er meer kilometers achter je wielen dan ervoor. Zelfs solo was dit al het geval. En ik zal eerlijk bekennen dat dit niet mijn verwachting was. Met de fiets nog achterin de auto, onderweg naar Groningen, drukte een scenario van ellenlange wegen tussen akkers en windmolens zachtjes op de voorpret. Volledig ten onrechte, zo bleek.

Markante plaatsnamen

De kracht van deze Noorderrondritten zit hem in het voorbij zien trekken van een dunbevolkt en weids stuk Nederland, zonder een moment eentonig te worden. Op het grootste deel van de route stuurt de weg door een decor ingekleurd door landbouw, hoe kan het ook anders.

Gelukkig wel een weg die vaak slingerend een andere weg vindt. Ver voordat dit beeld saai wordt, onderbreken karakteristieke plaatsen en markante plaatsnamen het beeld.

"Plaatsnaamborden als Doodstil en Kleine Huisjes, het overkomt je!"

Kijk je onderweg ook eens naast het wegdek dan zie je bijna zeker riet, kijk nog een stukje verder en zie het water. De kanalen en slootjes zijn opdringerig veel aanwezig op deze route. Als na afloop de link met schaatsen nog niet duidelijk is geworden, dan bestaat de kans dat er een energiereepje te weinig is ingenomen. 

Volop bevoorrading

Daarover gesproken. De uitbesteedde bevoorrading, ook wel het terras, is natuurlijk afhankelijk van je appeltaartgrens (geheel persoonlijke maat voor te fietsen uren/minuten om legitiem appeltaart te mogen consumeren) en de opstapplek. De kansen hiervoor zijn er volop, met de grootste keus in Appingedam, Baflo en Zoutkamp (tenzij je de stad Groningen in gaat).

Het haventje van Zoutkamp heeft zich tijdens de verkenning als een dikke aanrader bewezen. Met zon op de kop, vis op het bord en (werkelijk!) een shantykoor in het gehoor keek ik uit over het water.

Na een heerlijke Noorderrondritten, tot slot toch nog even terug naar die wind. Laten we hopen dat Groningen en haar bewoners toch nog eens onmiskenbaar in vervoering raakt van deze stroming van lucht. Als het een stevige vorst deze kant op blaast en een dikke ijsvloer brengt, zodat editie twaalf er eindelijk weer van gaat komen. 

Ga naar Routes en download de Noorderrondritten. 

_{Tekst: Erwin Reijneveld / Beeld: Tjitske de Jong}