Waar denk je aan bij het woord schwalbe? Aan een opzettelijk vallende voetballer? Echt? Steeds minder mensen zullen die associatie hebben, zeker de fietsmens niet. Bij Schwalbe zelf geen twijfel, daar denken ze maar aan één ding; banden! Bij het Duitse bedrijf draait alles erom. Ze richten zich op niets anders dan het rollende rubber. En niet zonder succes! Afgelopen augustus nog werd de Zuid-Afrikaan Alan Hatherly wereldkampioen mountainbike op banden van Schwalbe.
Lekker bekken
Het logo en de huisstijl van Schwalbe werden recent al vernieuwd. Nu pakken ze ook de productnamen aan. Racing Ralph, Thunder Burt, Magic Mary of Billy Bonkers, de naamkaartjes van Schwalbe klonken altijd zo lekker. Toch is het gedaan met de heerlijke alliteratie. Schwalbe wil duidelijker zijn voor de consument en orde aanbrengen in het scala aan bandentypes (26 verschillende!). Het nieuwste telg heet dus gewoon Rick! Of Rick XC Pro voluit. Met name door ‘XC’ (cross country) weet je nu meteen waar deze band op zijn best is.
Band met profs
Schwalbe heeft een sterke samenwerking met een aantal mountainbike profteams. Ze wil net als haar concurrenten de perfecte band leveren en om die te vinden moet je goed luisteren naar de besten in die wereld. Profs bij uitstek voelen de band tot in het uiterste aan. Een minimale aanpassing aan de band kan het verschil tussen winst en verlies zijn.
Een veelgebruikte bandencombinatie is Schalbes Thunder Burt om het achterwiel en Racing Ralph om het voorwiel. Daarmee verkiezen de profs, net als veel amateurs, snelheid achter en grip voor. Er moet iets tussenin komen dacht prof Mathias Flückiger. Zijn idee schetste hij op een papiertje en werd de start van een nieuw bandenprofiel. Het idee werd in het lab van Schwalbe verder uitgewerkt, 3D geprint en getest. Een nieuw profiel voor meer snelheid én grip met hetzelfde (bewezen en gevierde) karkas en rubber. Op het loopvlak van de nieuwe Rick zorgen lage noppen dicht bij elkaar voor de snelheid, waar twee rijen grovere noppen aan de buitenkant voor meer grip zorgen.
"Op het loopvlak van de nieuwe Rick zorgen lage noppen dicht bij elkaar voor de snelheid"
Een extra wens was het verhogen van de lekbestendigheid. Specifiek de weerstand tegen snakebites (stootlekken), want een mountainbikeband krijgt nogal wat voor de kiezen. Met hulp van een ‘guillotine machine’ werden de gevoeligste plekken voor snakebites bepaald en aangepakt, waardoor Rick nu hele lage nopjes heeft tussen de hoge noppen (een na buitenste rij).
De Rick XC wordt nu (3e kwartaal ’24) voor iedereen verkrijgbaar, maar de eerste versie werd begin 2023 al gebruikt in wereldbeker wedstrijden (toen nog ‘First Ride’ genaamd). Het geeft wel aan hoe lang het duurt voordat een band in volle productie wordt genomen en over de hele wereld uitrolt. Alleen al het maken van een productiemal duurt vier maanden.
Technisch paadje
We nemen even een technische paadje. Houdt het wiel! Addix is de merknaam van Schwalbes bandencompound. De compound is de rubbersamenstelling van de band. Snelheid, grip en duurzaamheid zijn daarin de elementen om mee te spelen, met verschillende soorten rubber. De rode lijn over het loopvlak markeert de Addix Speed-compound, deze is iets lichter en sneller dan de Addix Speedgrip-compound. Die laatste is te herkennen aan de blauwe lijn.
De Rick XC Pro is er in de maten; 2.25” en 2.4” en alleen voor 29 inch wielen. Het verschil is er om de optimale band voor de interne velgbreedte te bieden, de 2.25” (57-622) is geoptimaliseerd voor velgen met een binnenbreedte van 25mm, de 2.4” (62-622) voor velgen met een binnenbreedte van 30mm.
De twee bandenmaten kunnen ook op andere velgbreedtes, maar om het maximale uit de band te halen is het raadzaam Schwalbes adviezen hierin op te volgen. De ronding van de band en bescherming tegen stootlekken is optimaal op deze breedtes. Ik test de 2.25”, volgens Schwalbe 680 gram per band. De 2.4” weegt 80 gram meer (760 gram).
Volg je nog? Alleen nog even het woordje ‘Pro’ verklaren, ook hierin slaat Schwalbe een overzichtelijke weg in. De ‘Pro’ toevoeging is de high-end versie (voorheen evolution line), zonder die toevoeging is het de ‘normale’ band (voorheen performance line). Keus uit deze twee categorieën komt er voor alle banden uit de Schwalbe stal.
Buiten spelen
Leuk al die theorie, maar hoe rijden ze? Tijd om het bos in te sturen. Het verschil met mijn vertrouwde Racing Ralph/Ray combinatie is vlot te voelen. Het is geen verassing dat de lagere noppen veel makkelijker rollen dan de grove van Ralph en Ray, maar de Rick rolt wel héél lekker. Zelfs op het asfalt voel ik weinig weerstand (voor een mountainbikeband). Hierin lijkt de band op de Thunder Burt.
Dan opzoek naar de grens van grip, daar waar de Thunder Burt vaak tekort komt. Met de bocht die ik neem krijg ik meer vertrouwen in de grip. Zeker op de droge trails van de Utrechtse Heuvelrug laat de band mij nooit glijden en durf ik steeds harder. De band vormt zich perfect naar de ondergrond. Waar een band als de Racing Ralph wat hoekig is als je hem de bocht in kantelt, heeft Rick een soepele ronding. De overgang van rechtop zitten en de bocht in hangen kent geen kantelpunt. Heerlijk!
"De band vormt zich perfect naar de ondergrond"
Maar zo hard en droog is de ondergrond (gelukkig) niet altijd. Klimmetjes met losliggende steentjes, zoals in Spaarnwoude, zijn ideaal om Rick beter te leren kennen. Zolang ik blijf zitten blijft ook de grip, zelfs als het flink stijl wordt. Modder dan. Geholpen door flinke buien mogen de sloffen zich in de blubber bewijzen. Ook hiervan worden ze niet zenuwachtig, ik blijf soepel over de trails gaan.
Dat Ralph en Ray zich meer vastbijten in de blubberige bocht valt subtiel te merken, met Rick voel ik soms een kort glijmomentje. In het ontwerp hebben de Duitsers rekening gehouden met de afvoer van modder, want een ‘dichtgesmeerd’ profiel geeft geen grip meer. Modder verdwijnt snel van mijn banden.
"De arme Rick geeft geen krimp, het lukt me niet hem lek te krijgen"
Een snakebite is lastig te realiseren in Nederland, zeker als je tubeless rijdt. Toch doe ik erg mijn best op alle boomwortels. De arme Rick geeft geen krimp, het lukt me niet hem lek te krijgen. Ook met de bandenspanning speel ik. Te weinig druk maakt iedere band gammel in de bochten, zo ook deze. Teveel druk dan, richting de twee bar (gewicht stuurman 76kg). Hier levert Rick wat grip in. Geef de band de juiste bandenspanning en je krijgt er veel voor terug.
Conclusie
Rick moest het gat dichten tussen Racing Ralph en de Thunder Burt. Volgens ons is die missie ruimschoots geslaagd. Een lage rolweerstand en toch veel grip in de bochten, hiermee durf én wil je sneller en sneller. Deze combinatie tussen snelheid en grip zal in ons land vaak de perfecte zijn en onder de meeste omstandigheden geen bandenwissel verlangen.
Grote kans dat deze nieuwkomer daardoor voor velen het ideale onderstel wordt. Combineren met andere types is nog altijd mogelijk, bijvoorbeeld met een Ralph (of Ray) voor als je nog meer grip wil. Of juist de Rick voor en Thunder Burt achter. Maar de meesten zullen met Rick om het voor- en achterwiel zonder aarzelen en nadenken het bos in sturen.
Meer testen zal ons nog meer leren, maar in de verschillende omstandigheden heeft deze band zich overtuigend bewezen. Rick is een aanwinst in de Schwalbefamilie! De adviesprijs is €68,90 per band. Trap naar
schwalbe.com voor meer informatie.
Tekst: Erwin Reijneveld
Beeld: Erwin Sikkens