Voorjaarsklassiekers

De Kemmelberg in het West-Vlaamse Heuvelland is bijna net zo berucht om zijn beklimming als om zijn afdaling, een kasseiweg met hellingsgraad tot 22 procent. Verschillende renners vonden er na valpartijen het einde van hun carrière.Wij dalen de 156 meter hoge bult, buiten de Voerstreek de hoogste plek van Vlaanderen, dan ook af via het asfaltweggetje over de zuidflank. Dries Verclyte van Cycling in Flanders, de fietsafdeling van Toerisme Vlaanderen, gaat ons voor. Hij leidt ons deze reis langs roemruchte stroken en hellingen in de wielergekke provincies West- en Oost-Vlaanderen.

Flandriens weer

Het regent en er blaast een straffe wind. Typisch weer voor Flandriens; bonkige renners van de streek. We begeven ons in de contreien van de klassieker Gent-Wevelgem, die de heuvelzone op de Belgisch-Franse grens elk voorjaar passeert. Het Heuvelland was niet alleen decor van krachtmetingen tussen wielerhelden, maar ook van een bloedige strijd tijdens de Eerste Wereldoorlog. In de periode 1914-1918 vonden 600.000 soldaten in de Westhoek de dood. Wieler- en krijgshistorie lopen in deze streek door elkaar.

Een regenboog vormt zich boven de Vlaamse velden als we koers zetten naar een serie halfverharde wegen rond het dorp Ploegsteert. Gent-Wevelgem legde drie van deze 'plugstreets' (zo noemden de Britten Ploegsteert) in het parcours, als hommage aan de spontane kerstbestanden van 1914. Dat jaar klommen Duitse en geallieerde soldaten uit hun loopgraven om samen kerstmis te vieren. Even zwegen de wapens en werd zelfs een gebroederlijk potje voetbal gespeeld (Duitsland won met 3-2).

"Mijn stuur trilt, maar ik heb grip, dat wekt vertrouwen"

Gespannen rijd ik de eerste ‘plugstreet’ op die als een modderbaan door sponzige akkers snijdt. Dit lijkt wel een veldritparcours! Maar al gauw bewijst de halfverharding zijn nut. De waterafstotende toplaag voorkomt dat mijn fiets in de modder zakt. We beklimmen de strategisch gelegen Hutteberg en duiken via een verraderlijke chicane naar de ruïnes van het Breuvart kasteel, terwijl de opspattende modder sporen op Dries' zwarte kleding trekt. Bij het Christmas Truce Monument draaien we ‘plugsteet’ 2 op. Mijn stuur trilt, maar ik heb prima grip. Dat wekt vertrouwen. Op ‘plugstreet’ 3 door het bos gaat de gashendel open. Met 37 per uur vliegen we over de modderbaan.

De halfverharde stroken blijken slechts een opwarmertje voor het tweeluik Monteberg – Kemmelberg in de finale. Op de eerste bult (1 km, max 12 procent) demarreer ik na een steile bocht. Mijn benen lopen vol. De klim na een kruising loopt verdraaid lang door. Dan volgt een open stuk langs de wijngaarden. Ik trap door de verzuring heen en bereik met een paar seconden voorsprong op Dries de top.

Rap tempo

Tijd om te herstellen is er nauwelijks, want na een korte afdaling draaien we de glibberige kasseien van de Kemmelberg op. Ik kijk over mijn schouder en zie Dries in rap tempo naderen. Na een bocht rijst het hellingspercentage tot 22 procent. Ik maak me klein om te voorkomen dat mijn voorwiel van de grond komt. Dries kan zijn inhaalrace net niet voltooien. Met een fietslengte voorsprong kom ik boven.

De routes die Bram gereden heeft, kun je hier downloaden:

Route Heuvelland

Route Vlaamse Ardennen