Mountainbiken in Málaga

Dat spektakel verschijnt hier in de vorm van technische, rotsachtige trails die zelfs de meest ervaren afdalers zullen uitdagen. Zo ook mijn eerste afdaling van de week. “Verrrry fun, long and technical”, heeft Michael me beloofd. Canadees Michael Saunders is de oprichter van Switchbacks en kent iedere trail in de wijde omgeving. ’s Zomers gidst hij, vanwege de hitte aan de Costa, zes maanden hoog in de Sierra Nevada, in de winter ontvangt hij downhillers en enduristen aan de kust nabij Málaga.

Vandaag rijd ik samen met Jon en Hilda, een Noors koppel dat al een week met Switchbacks meerijdt. Hij is een ervaren downhiller, zij is naar eigen zeggen een beginner op de mountainbike. Ze kennen de trail inmiddels goed en wilden deze op hun laatste dag nog eens op eigen gelegenheid rijden.

Speels gemak

Aan de omschrijving van Michael is in elk geval niets gelogen. De trail die we volgen meandert door het landschap en is geen moment saai. De ondergrond varieert van rotsplaten tot mul zand, en wortels en stenen nodigen uit tot sprongen en drop-offs. Af en toe vragen haarspeldbochten je uiterste concentratie, want een stuurfoutje kan genoeg zijn om in het ravijn ernaast te landen. Als kers op de taart heb je vanaf deze route bijna overal zicht op de zee.

Het is mooi om te zien met welk speels gemak Jon over dit terrein vliegt. Hij lijkt geen enkele moeite te hebben met de rotsen en losse keien waarmee het pad bezaaid ligt. Ik hoef niet eens te proberen om hem te volgen, want zijn lijnkeuze is soms radicaal of zelfs volstrekt onnavolgbaar. Daarbij helpt het feit dat hij deze trail inmiddels kent natuurlijk, maar aan zijn rijstijl is ook duidelijk te zien dat hij niet bang is aangelegd.

Zijn vriendin Hilda doet het daarentegen rustiger aan. Behoedzaam rijdt ze over de ruwe trails, die op sommige plaatsen best intimiderend zijn – ook voor gevorderde mountainbikers. Af en toe zet ze een voetje aan de grond of overwint ze heftige passages te voet, maar ze lijkt zich prima te amuseren op de fiets. Stoer hoor, zeker als je bedenkt dat ze nog maar net met mountainbiken is begonnen.

De weersomstandigheden en het terrein variëren van dag tot dag, en soms zelfs van uur tot uur

In de volgende dagen volg ik een ander, internationaal gezelschap en is afwisseling het sleutelwoord. De weersomstandigheden en het terrein variëren van dag tot dag, en soms zelfs van uur tot uur. Mede dankzij shuttle-ritten is onze ‘actieradius’ vrij groot en rijden we soms dicht bij de kust en dan weer verder in het binnenland. De variatie in trails zorgt continu voor uitdaging en hoewel de bergen hier nauwelijks boven de 1000 meter komen, is er genoeg te klimmen en (vooral) af te dalen.

Het landschap varieert van glooiende heuvels met lage begroeiing tot steile hellingen met dichte naaldbossen. Op een afgelegen punt stuiten we onderweg op een groep gemzen, die het pad oversteekt en weer vlot in de struiken verdwijnt. De ongerepte natuur hier vormt een schril contrast met het massatoerisme aan de kust, slechts enkele kilometers van ons vandaan.

Moed en overmoed

Later in de week dienen zich wederom nieuwe gasten aan. Dit keer zijn het de Amerikaanse studenten Josh, Brian en Thomas. Ze houden duidelijk wel van uitdagingen en hoewel ze niet de meest ervaren mountainbikers zijn, ligt het tempo al gauw hoog. De route die we vandaag volgen ligt iets verder landinwaarts en komt langs een steengroeve, waar voorzichtigheid geboden is. De trail is op sommige plaatsen minder dan een meter breed en ligt aan de rand van de groeve, waardoor er soms een diepe afgrond pal naast het pad is.

Voor de drie testosteron-geladen Amerikanen lijkt dat echter geen probleem. Op volle snelheid knallen ze over de trail. Het is een wonder dat ze deze passages zonder kleerscheuren overwinnen, al is het op sommige punten meer geluk dan wijsheid…

Even verderop gaat het dan alsnog mis. Een van de drie schiet in een bocht rechtdoor en landt in de struiken, enkele meters lager, naast het pad. Gelukkig is hier geen afgrond en komt hij uiteindelijk met de schrik vrij, maar het bewijst ook dat er verschil is tussen moed en overmoed.

In het ruige terrein rond Málaga zijn lef en zelfkennis twee onmisbare instrumenten. Soms moet je je grenzen verleggen om de mooiste en meest spectaculaire trails te rijden. En soms moet je je eigen grenzen kennen en respecteren om dat genot ongeschonden te kunnen navertellen.