Legendarische cols rondom Bormio

Bormio is een klein plaatsje van pakweg 4.000 inwoners in de Italiaanse Alpen en grenst aan Zwitserland, in het uiterste noorden van Italië dus. Het is vlakbij Livigno, een bekend oord waar veel goede renners een hoogtestage inlassen. Met de auto op tien à elf uurtjes vanuit Nederland als je via Duitsland en Oostenrijk rijdt, of op drie uur van de luchthaven Malpensa in Milaan. Makkelijk bereikbaar en alles wat je moet hebben om eindeloos veel fietsplezier te beleven. Bormio is een ski resort, maar in de zomer ook erg toegankelijk voor fietsers.

De perfecte cappuccino

Een aanrader: voor je aan de cols begint, is opwarmen geen overbodige luxe. Vanuit Bormio - 1.200 meter boven de zeespiegel - kan je heerlijk en lichtjes afdalen richting het plaatsje Sondalo, dat op 900 meter zeeniveau ligt. Van Sondalo kan je via Tirano de Teglio beklimmen, een klim over smalle wegen, volledig tussen het groen. Sommige stukken gaan door het bos, heel erg mooi.

Soms is het pittig, soms ook heel gestaag. Al met al niet te zwaar. En eenmaal boven kan je in het dorpje de perfecte cappuccino drinken. Afdalen kan bijvoorbeeld richting Chiuro, waar je in het oude centrum wijnkelders kunt bezoeken en bij Luca Faccinelli een proeverij kunt doen van wijn en streekgebonden kazen en salami's. Voor de liefhebbers.

“De Mortirolo is het tegenovergestelde van de Stelvio, die vanuit Bormio heel gestaag omhoog gaat”

Ook de klim naar Teglio en Cancano Lake zijn een must om te doen. De Mortirolo staat bekend als één van de zwaarste beklimmingen in de wielersport. Hij is niet zo lang, maar wel een echte kuitenbijter. Voor wie van wielergeschiedenis houdt: op de noordelijke helling vind je een standbeeld van voormalig berggeit Marco Pantani, die in 2004 het leven liet.

De Mortirolo is het tegenovergestelde van de Stelvio, die vanuit Bormio heel gestaag omhoog gaat. Als je een beetje getraind bent, is deze klim niet al te moeilijk. Maar: hij duurt wel ruim 20 kilometer - eindeloos lang lijkt het wel. Er zijn liefst 48 haarspeldbochten en de top ligt op 2.758 meter. Het kan er heel erg fris zijn en de wind kan er de kop opsteken. De afdaling kan bovendien voor wat disbalans in het lichaam zorgen, dus voldoende eten en drinken is de boodschap.

Historie onder je wielen

Vanuit het wat verderop gelegen Tirano is ook de Gavia een mooie om omhoog te fietsen. Minstens even zwaar als bovengenoemde cols en met natuurlijk ook een stevige plaats in de wielerhistorie. De klim naar Cancano Lake slingert ongeveer tien km lang naar boven. Eenmaal op de top fiets je door een onverlicht tunneltje en heb je bij de toren een fenomenaal uitzicht op het hele dal.

Als je een paar honderd meter verder rijdt, vind je het meer van Cancano, waar je in de plaatselijke bar lekker kunt lunchen of koffie drinken alvorens de afdaling in te zetten. Je moet dezelfde weg terug, al kan je halverwege wel kiezen voor een paar smalle paden om van te watertanden, tussen de bergen en watervallen door, langs plaatsjes om te picknicken en waar de locals ook echt locals zijn.