Het Dak van Netersel

“Het traject ligt op een voormalige vuilnisbelt uit de jaren tachtig. Maar als je dat niet weet, zul je dat ook niet zien. Er staan inmiddels veel volwassen bomen en de voormalige bestemming van dit terrein maakt wel dat het goed steil is.”

Vijf jaar geleden fietsten Frank van Hoof en zijn fietskameraden er langs en werd al snel het eerste paadje uitgegraven. Zo volgden er na contact met de gemeente meer. Het terrein leent zich ook uitstekend voor trainingen en dat vonden ze bij de vereniging Snelle Wiel Bestronics een prima nut.

“Na nieuw contact met de gemeente mochten we aan de slag met een echte route. Inmiddels is deze ruim drie jaar open, maar hij ziet er alweer heel anders uit dan toen we hem openden.”

Veel zelfbouw

Wat in elk geval gebleven is, is het hoge technische niveau. “Het terrein is klein van oppervlak en steil. Je zult, hoe je het wendt of keert, omhoog moeten. Bovendien komen ik en mijn fietscollega’s uit de wedstrijdwereld en we trainen graag met veel technische aspecten. Die heb je in het buitenland wel veel, maar hier in Nederland veel minder."

"Daarom hebben we juist aan de aspecten die hier nauwelijks trainbaar zijn veel aandacht besteedt door ook zelf hindernissen aan te leggen, zoals drops, rock gardens, north shore, switchbacks en wortelpassages. Het is ook fijn dat onze jeugd hiermee kan trainen, omdat die ook veel wedstrijden rijden.”

Een top-10-route

De route in Netersel bestaat nog niet heel lang, maar de faam heeft zich al wel landelijk verspreid. Het is niet een hele drukke route als je naar absolute aantallen fietsers kijkt, maar ze komen wel van ver, zelfs grotendeels buiten Brabant. Men pakt in Rotterdam of Utrecht de auto en rijdt hier naartoe.

“Dat konden we ons van tevoren echt niet voorstellen”, beaamt Frank die zelf praktisch naast de route woont. “En het wordt goed gewaardeerd ook. We staan al twee jaar in de top tien van mtb-routes.nl en dat zegt iets over de waardering die gebruikers ons geven.”

Voldoende handjes

Het onderhoud van de route ligt bij vrijwilligers. “Er is een vaste kern wekelijks met onderhoud bezig, maar de poule waaruit we putten is aardig groot. Soms komt iemand twee keer per jaar, een ander komt iedere week. Maar we hebben voldoende handjes om het aan te kunnen en iedereen is nodig.”

Het onderhoud aan een zwarte route als die in Netersel is iets anders dan een andere route, maar qua tijdsduur wel vergelijkbaar. “We onderhouden veel natuurlijke hindernissen, zoals rock gardens of wortels. En bij sommige punten is de slijtage hoog, omdat veel fietsers afstappen in plaats van door te rijden."

"Dat zagen we vooral in coronatijd, toen er meer onervaren mountainbikers de route bezochten en schrokken van de hindernissen. Gelukkig zijn er nog geen ernstige ongelukken voorgevallen."

"De toevoeging van de kleurcodebordjes geven dan ook een extra waarschuwing. Daarnaast merken we dat de zwaarte van de route steeds beter bekend wordt en vooral mountainbikers aantrekt die weten wat ze kunnen.”

Dubbeltjes omdraaien

De NTFU heeft bijgedragen aan één van de vier rock gardens. “Daar hebben we duizend euro voor ontvangen waar we heel blij mee zijn. De totale aanleg is ongeveer 3000 euro per rockgarden, dus dat scheelt een slok op een borrel. Voor de verdere kosten zijn we afhankelijk van donaties."

"Toch werken we niet met een verplicht vignet op de route. Dat leek ons te arbeidsintensief. Op de bordjes bij de route staat een QR-code en zo kunnen mensen een donatie doen. We komen op zich net uit met wat we daardoor binnen krijgen, hoewel het grootste deel van onze inkomsten uit sponsorgelden en het bedrijfsleven komt.

"Maar we zien wel dat alles duurder wordt, dus het blijft ieder dubbeltje twee keer omdraaien. Meer geld is altijd welkom. We proberen er echter alles uit te halen en als je ziet wat we allemaal bouwen, lukt dat aardig”, aldus een tevreden routecoördinator. 

Kleurcodebordjes rukken op

Zo’n 250 MTB-routes in Nederland staan op de nominatie om door de NTFU geclassificeerd te worden. “Inmiddels zijn we goed op weg met dertien routes die beoordeeld en voorzien zijn van kleurcodebordjes”, vertelt Troy Corsen, belangenbehartiger MTB bij de NTFU. “We hebben ons als doel gesteld om eind 2023 het grootste deel, zo’n 80 procent, afgerond te hebben. We merken ook dat provincies en natuurorganisaties als Staatsbeheer het belang van de routeclassificering inzien.”

Wat is een zwarte route?

Een route wordt als zwart aangemerkt als deze bestaat uit singletracks en eventueel brede paden en wegen. Er komen Technical Trail Features (TTF’s) op het doorgaande pad voor. Zwarte routes onderscheiden zich, doordat de moeilijkheidsgraad van de TTF’s hoger is (moeilijk/expert).

In de afdalingen kom je technische elementen en moeilijke bochten tegen. Tevens is het verrassingseffect erg hoog, waardoor snel en juist reageren op een onverwacht obstakel een vereiste is.

De NTFU-classificering houdt daarnaast de kleuren groen, blauw en rood aan, waarbij groene routes bestempeld worden als de minst moeilijke routes met veel brede paden en wegen, weinig hoogteverschillen en weinig technische elementen. Menig verouderde mountainbikeroute valt onder deze categorie.

Video: nieuwe kleurcodes MTB-routes uitgelegd

Groen, blauw, rood of zwart? Deze handige video legt de nieuwe kleurcodes uit.