Vrijwilliger aan het woord

“Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in topografie. Ik vind het heerlijk om mooie weggetjes te zoeken. Vroeger deed ik dat aan de hand van stafkaarten en ANWB-fietskaarten, want daarop stonden de afstanden per wegtraject. Dan was het een kwestie van routes tekenen en de afstanden optellen. Nu gaat dat allemaal veel gemakkelijker op de computer."

"Het leukste aan routes bouwen is natuurlijk dat de routes moeten worden nagereden"

"Dat moet je vaak twee of drie keer doen. Je ontdekt dan bijvoorbeeld dat sommige stukken van de route niet zo leuk zijn. Die stukjes haal je eruit en dan ga je de volgende keer weer op pad om te kijken of het wel goed is. Een goede toertochtroute gaat niet te veel langs bebouwing, maar komt wel langs genoeg horecapunten waar deelnemers een bakje koffie en puntje taart kunnen halen. Ik teken de routes altijd met de klok mee. Dat is veiliger dan tegen de klok in, omdat je dan bij minder kruisingen linksaf hoeft te slaan.” 

Bijzondere ontmoetingen

“De sociale contacten zijn een belangrijke reden om actief te blijven voor de vereniging. Er is een grote harde kern van vrijwilligers, met mensen waarmee ik al tientallen jaren samenwerk. Je kent elkaar door en door. Wat het meeste voldoening geeft? Als je naderhand hoort dat deelnemers de route mooi vonden en een fijne tocht hebben gehad. Opbouwende kritiek hoor ik ook altijd graag, want die kan ik gebruiken om de routes nog beter te maken."

Gestrande renners

"Tijdens grote tochten zit ik als parcoursleider in de auto. Ik pik dan soms gestrande deelnemers op, wat leidt tot bijzondere ontmoetingen. Ik weet nog dat ik een man bibberend van de kou langs de weg zag zitten tijdens een verregende editie van de Dam tot Dam FietsClassic. Ik heb hem opgepikt en het bleek een Engelsman te zijn. Het was net na de bekendmaking van de Brexit. Hij was zo blij dat ik hem had geholpen en zei: ‘Ik ben helemaal klaar met m’n vaderland, ik word Nederlander!’”