Rots in de branding

“Als het even kan, ga ik op zaterdag klussen aan de mountainbikeparcoursen in Veluwe-Zuid. Ik heb er veel mensen door leren kennen en vind het heerlijk om bezig te zijn in de natuur. Het is bovendien fijn dat je een steentje bijdraagt aan mooie trails. Passerende mountainbikers zeggen vaak: ‘Hé, goed bezig!’ Dan maken we een praatje, wat soms resulteert in nieuwe vrijwilligers. Tijdens het werk krijg ik vaak ook de kriebels om te gaan fietsen. Dan denk ik: wow, hier komt een mooi stukje. Dat wil ik weleens testen!"

Fietsmaatjes vinden

"Ik heb vanaf mijn vijftiende gemountainbiked, maar ben er na een tijdje mee gestopt. Toen ik drie jaar geleden knooppuntenroutes ging fietsen, begon het weer te kriebelen. Ik meldde me bij MTB Zuid-Veluwe om fietsmaatjes te vinden. Later zag ik een oproep voor vrijwilligers voor de bouw van een nieuwe route, zowat in mijn achtertuin in Ede. Ik heb me gelijk aangemeld. Zo heb ik meegeholpen aan de bouw van de Kinderroute en de Rode Route vanuit Ede." 

De finishing touch

"Eerst geeft de parcoursbouwer de nieuwe route aan met groene vlaggetjes. Vervolgens maken wij het parcours vrij: zagen, snoeien, stammen wegslepen, noem het maar op. Daarna komt de graafmachine in actie voor het maken van de trail. Vaak doen wij nog de finishing touch van de route, zoals het afsteken van wortels, verbeteren van de afwatering en aanstampen van bochten.”

De bosbladblazers

“Op zondag ga ik regelmatig met een groepje parcoursbouwers fietsen. Dat is gezellig en ik heb veel van ervaren mountainbikers geleerd over fietstechniek en -spullen. Het mountainbiken geeft me een kick. Uitdagende singletracks, flinke drops, het kan voor mij niet gek genoeg!" 

"Bovendien geniet ik van de natuur en het spotten van herten en wilde zwijnen”

"De komende tijd heb ik nog genoeg werk. De noordelijke route naar Lunteren moet nog worden afgerond en we hebben goedkeuring gekregen om de rode route vanuit Ede uit te breiden. Bovendien moeten we in de winter vaak de afwatering van de routes herstellen. Tijdens het routebouwen kijken wandelaars weleens raar op als we met een bladblazer in het bos staan. Gelukkig zijn we herkenbaar aan onze felle shirts. We noemen onszelf ook weleens de gele bosmieren!”