Column: Geluk

Het is niet alleen belangrijk om de normale daalvaardigheden te oefenen, zoals het lezen van de weg, kijken waarheen je wilt gaan, bochtenlijn (buiten-binnen-buiten), zadel naar binnen drukken, en dergelijke. Het is ook belangrijk om de ‘correctiereflexen’ te oefenen. Voor het geval je ze echt nodig hebt. Rechtuit je achterwiel in een slip trekken, en direct de rem los laten. Op een parkeerterrein waar je zonder gevaar de bocht uit kan stuiteren, zo hard door de bocht gaan dat je dat ook eens echt doet.

"Het gaat je een keer overkomen, ook als je heel voorzichtig bent"

Vaardigheden die je bewust en gecontroleerd inoefent, kan je lijf in geval van nood reflexmatig oproepen. Als je denkt dat je dat niet nodig hebt, omdat je altijd voorzichtig daalt, hou je jezelf voor de gek. Gladdigheid, een tegenligger die te breed uitwaaiert, een doordraaiende of afvallende bocht. Het gaat je een keer overkomen, ook als je heel voorzichtig bent. Laat dan je reflexen geoefend zijn. Bovendien is dat oefenen erg leuk. Het geluk van een snelle en toch soepele bocht. Het één-zijn met je fiets. Die fiets heb je natuurlijk perfect op orde.  Ook een ‘schrikcentimeter’ in de remkabel en de blokken iets taps gemonteerd. Alles om ‘happen’ te voorkomen en beter te kunnen doseren.

Enfin, ik ben op de weg gebleven. Met schrik, maar toch weer verder. Je raadt het al. Even later, hetzelfde verhaal. Te dom voor woorden. En weer kwam ik er genadig mee weg, materiaal op orde, ingeoefende reflexen en geluk. Ik heb het niet nog een keer geprobeerd. Dit was wel voldoende avontuur voor één dag.