De ananas-cake hap ik gulzig weg. Achter het tropische groen zie ik een miljoenenstad tegen machtige bergen liggen. Zweetdruppels vermengen met het rode stof op de fonkelnieuwe mountainbike onder mij. Na een ferme slok plaats ik de bidon terug en schiet weer in gang voor de volgende testronde. Tijdens deze exclusieve launch stelt Giant de nieuwste Anthem voor aan de wereld in het land waar deze fiets tot leven komt. Namens Fietssport ben ik bij Giant thuis op bezoek, in het verre Taiwan.
Exclusieve lancering
We beginnen de launch in het futuristische hoofdkantoor, waar de Taiwanese Giant-medewerkers massaal en met trots het internationale gezelschap opwachten. Morgen zullen we een zeldzame rondleiding door de fabriek krijgen (te lezen in een volgende editie van Fietssport Magazine (voorjaar 2026). Vandaag horen we over, en voelen we aan, de nieuwe Anthem.
"Anthem zingt al twintig jaar rond bij Giant"
Die Anthem zingt al twintig jaar rond bij Giant, in de cross country mountainbikesport waar de competitie heviger is dan ooit. Zelfs ons wonderkind Mathieu van der Poel wint niet zomaar even in deze discipline. Ook Giant wil er de beste in zijn.
We staan naast de nieuwe bikes als Joe Staub, de geestelijk vader van deze Anthem, mij vertelt over de gedrevenheid de snelste mountainbike te ontwikkelen. Hoe ook het inzicht van de atleet hiervoor gebruikt wordt. “Maakt dit Alan sneller?”, is de keiharde vraag bij iedere ontwerpbeslissing. Volgens Giants eigen tests is deze fiets sneller dan welk concurrerend merk dan ook. Het is ook lekker lullen met de regerend wereldkampioen aan Joes zij. Want die Alan is Alan Hatherly, die met twee wereldtitels een eerste voet op de legende-ladder heeft staan. Al is het nog een lange ladder, met de Zwitser Nino Schurter (alleen al tien wereldtitels) hoog bovenaan.
Isoleren
Als je de oude Anthem en de nieuwe naast elkaar zet, valt onmiddellijk op hoe de lay-out van de achtervering is veranderd. De schokdemper staat niet meer in contact met de zitbuis, een serieus verschil. Het is een technisch verhaal, maar komt erop neer dat de
achtervering wordt geïsoleerd van het frame en zo een gecontroleerde weerstand geeft.
Terwijl andere fietsen door ongecontroleerde deformatie (vervorming) in het frame de schokdemper eigenlijk juist tegenwerken. Flexpoint Pro heet dit systeem en zorgt ervoor dat de rijder stiller op de fiets blijft zitten. Terwijl de banden contact houden met de hobbelige ondergrond bouwt er geen ‘springkracht’ op.

Carbonkunst
Deze fiets is lichter, stijver en sneller. Uiteraard, waarom zou je hem anders introduceren? Giants eigen snelheidsduivel op asfalt (TCR) leidde de onverharde weg. Volgens hen essentiële wijsheid om tot dit Advanced SL frame te komen.
"De schokdemper zit semi-geïntegreerd in het frame"
De mal waarin een carbonbuis wordt gevormd, bepaalt de buitenkant. Met een nieuwe techniek beheersen ze nu ook de vorm van de binnenkant. Door deze techniek blijft er minder ‘vuil’ carbon achter in het frame, en kunnen ze de schokdemper semi-geïntegreerd in het frame plaatsen. De driehoek tussen balhoofd, trapas en zadelpen is voor het eerst uit één stuk. De geometrie van dit alles wijkt niet significant af van het moderne gemeengoed.
Giant wil zoveel mogelijk fietsonderdelen zelf beheersen in ontwerp en productie. Stuur en stuurpen met weggewerkte kabels, vormen een strakke cockpit. De dropper post is voorspelbaarder en betrouwbaarder door de mechanische bediening (keuze uit 110 of 140 millimeter veerweg).

Into the jungle
Van het huis van Giant naar het thuis van de mountainbike. Midden in de stad Taichung lopen we een jungle in. Hier liggen twee uitdagende parcoursen klaar voor het testgedeelte van de launch. Een open veld is omgetoverd tot pitstraat. Een rits Anthems blinkt in de zon. Ik pak de mijne uit het rek en word bediend door twee mecaniciens. De fiets vormt zich naar hun adviezen en mijn wensen.
"Een open veld is omgetoverd tot pitstraat. Een rits Giant Anthems blinkt in de zon"
Nieuwsgierigheid gaat plaatsmaken voor ervaring wanneer we op de trails afrijden. Collega’s uit cross country-landen als Spanje maken behendig tempo op de plotselinge en lastige klimmetjes. Ik moet al mijn Heuvelrug-vaardigheden aanspreken om bij te blijven.
Ik ben hier om de Anthem te leren kennen, toch laat ik mij even kennen. De trails bevatten een paar spannende passages die ik liever eerst lees voor er de hoofdrol op te spelen. Het groepje om mij heen doet hetzelfde. Zelfs ‘s werelds enige rechtmatige drager van de regenboogtrui kijkt even bedachtzaam de diepte in. Komt opnieuw aanrijden en stort zich soepel naar beneden, en laat ons als leken achter. Punt gemaakt, ik neem de ‘chicken run’.
Bamboemuren
De exotische vlinders en vogelgeluiden, planten met megabladeren en immense muren van bamboe proberen mijn blik van het pad te leiden. Onhandig want het ruige terrein vraagt aandacht. Toch kan ik ronde na ronde meer overlaten aan de fiets. “Vertrouw me maar”, lijkt hij te zeggen.
Het vertrouwen komt er, steeds sneller vlieg ik door de jungle. Op hoge snelheid krijgt de Anthem smerige klappen te verduren, terwijl ik gewoon kan blijven zitten en zelfs kan blijven trappen. Het fascinerend geavanceerde Flight Attendant van SRAM (automatisch veringsysteem) werkt ook lekker mee. De fiets vreet stoïcijns alles wat ik naar de bek gooi.
"Exotische vlinders en vogelgeluiden, planten met megabladeren en immense muren van bamboe proberen mijn blik van het pad te leiden"
In de pitstraat is het tijd voor nog een foefje. De flip chip! Met een inbussleutel ‘flip’ je de hoek van de zit- en bovenbuis een halve graad, waardoor de fiets subtiel minder agressief is. Ik kan het merken, maar moet er wel goed voor opletten. Niet opletten levert overigens ook iets op. Als na een bocht plots een felle klim aandient, en rap gangmaken uit stilstand vereist is, merk ik hoe snel de 120 tandjes aangrijpen.
Wilde snelheid
Ditmaal verlaat ik op de ‘X’ de pitstraat. Waar het vlaggenschip puur is gericht op racen, is deze X er voor de trailrijder op zoek naar ‘wild speed’ zonder finish. Voor eindeloos plezier en snelheid op de trails. Hetzelfde frame, maar met een langere veerweg (130 millimeter) en een intern opbergvakje voor gereedschap. Plus een schokdemper, waarvoor Giant zelf een grotere aircan bedacht en door Fox liet maken.
Dezelfde trails als hiervoor voelen onmiskenbaar soepeler aan op deze X. Iets te soepel voor mij, ik mis het gevoel met de ondergrond, maar dit zal sommige rijders zeker aanspreken.
Vernuftige wielen
Behoorlijk wat vernuft zit in de XCR wielen verscholen. De verbinding tussen de hub en ratchet ringen staat in een hoek van tien graden waar nul gangbaar is. Deze subtiele hoek zorgt voor minder slijtage. De ratchet zelf heeft maar liefst 120 fijne tandjes. Deze twee innovaties zorgen voor een krachtig en razendsnelle aangrijping bij het zetten van kracht. De wielen konden nog lichter, maar duurzaamheid weegt zwaar voor de ontwerpers. Evengoed zijn ze lichter en stijver dan de vorige en vele anderen.
Conclusie
De Flexpoint Pro maakt indruk, in combinatie met SRAMs Flight Attendant kan je simpelweg stoppen met denken en blijven rammen. Wat je ook tegenkomt. Ook de kneiter strakke XCR wielen imponeren en weten raad met explosieve kracht.
"Met deze mountainbike in Nederland is het net alsof je Mbappé in de Eredivisie laat voetballen"
Met deze klepper van een mountainbike zal het in Nederland misschien voelen alsof je Mbappé in de Eredivisie laat voetballen. Een surplus aan talent wat je niet meteen nodig hebt. Maar zodra je internationaal op uitdagend terrein speelt kan je je geluk niet op en zal de ster stralen. Blijf je in Nederland, dan zal je harder dan ooit door het bos vliegen.
Zulke sterren kosten geld, 12.499 euro in het geval van deze Anthem Advanced SL SE. Maar tot aan de goedkoopste uitvoering (4.499 euro) blijft het frame dezelfde hoogwaardige Advanced SL. En dat zien we vaak anders.
Pluspunten
+ Flexpoint Pro overtuigt
+ Geweldige XCR wielen
+ Alle uitvoeringen hetzelfde frame
+/- Soepelheid Anthem X is kwestie van voorkeur
Minpunten
- Mijn 175 millimeter crank raakte herhaaldelijk de grond
- Handvat Anthem X voelt grof
- Prijs voor de ‘happy few’
Tekst: Erwin Reijneveld
Beeld: Sterling Lorence
