LBL Ardennen Classic

Ik had prima geslapen in het kingsize bed van het hotel en om half zeven zat ik aan een uitstekend ontbijtje. Even het weer checken nog, gelukkig gaat er volgens de voorspellingen niet zoveel regen vallen als er gisteren gezegd werd. Mooi! Vol goede moed parkeerde ik om half acht de auto bij de start. Helaas begon het al zachtjes te regenen, toen ik de fiets in elkaar aan het zetten was. Nou ja, regenjas aan en gelukkig had ik ook mijn overschoenen mee. Op weg dus maar, de regen kan nooit lang duren! 

Regen en kou

Helaas zijn ze in België niet zo goed in het weer voorspellen en regende het nagenoeg de hele dag. Na 20km was ik drijfnat. Zo'n regenjas is net een vuilniszak. Het ademt voor geen meter, dus regenwater aan de buitenkant en lichaamsvocht aan de binnenkant. Je kan je dan afvragen waarom je hem aanhoudt, maar de koude wind, die ook ruimschoots aanwezig was, hield hij wel lekker tegen. 

"Voordeel van neopreen overschoenen was dat dat water wel lekker warm werd"

Na 40km was het water via mijn benen alsnog mijn schoenen ingelopen en die kilo die ik kwijt geraakt ben door vijf weken geen alcohol te nuttigen, had zich als water rond mijn voeten in de schoenen verzameld. Voordeel van neopreen overschoenen is dat dat water wel lekker warm werd. Dit in tegenstelling tot mijn benen, die werden prima gekoeld door de regen en de wind. Die benen moesten het echter wel gaan doen vandaag, dus de overkoeling was niet echt top. Ik kreeg wat pijntjes in de knieën en heupen, iets wat ik al een tijd niet meer had gehad.

Twijfel in mijn kop

Tel daarbij op dat mijn gemiddelde snelheid wat tegenviel; ik koerste op de uiterlijke eindtijd van 21 uur aan. Toen ik na zo'n 50 km bij de eerste verzorgingspost aankwam, zag ik heel veel deelnemers rechtsomkeerd maken vanwege het barre weer. De twijfel begon zich in mijn kop te nestelen. Is 230km fietsen in deze omstandigheden wel wijs? Natte, gladde wegen, koude benen en lekker uitzicht (weiland, laaghangende bewolking links en rechts). Ik doe dit toch voor de fun?

De splitsing

Vol goede moed ging ik verder, maar het weer werd er niet beter op en het was te merken dat veel deelnemers al afgehaakt waren; kilometers lang was ik de enige fietser op de weg. Toen de splitsing voor de 170 of 230km kwam, nam ik mijn besluit, Bastenaken ga ik niet halen vandaag, ik ga voor de 170km. Het weer zit tegen, mijn fitheid zit blijkbaar op de grens en de pittigste stukken moesten nog komen in de laatste 70km van de route. Ik had er vrede mee en kon daarna het sparen van het lichaam wat laten varen en lekker doorrammen.

Moordend

Het zit uiteindelijk tussen de oren, want daarna heb ik heerlijk gefietst! Tot die klimmetjes met stukken van 15%... Zelfs eentje met een stukje van 20..., moordend, maar ik ben best trots dat ik niet af hoefde te stappen, alles volbracht. Gelukkig werd het 20km voor de streep alsnog droog, zodat mijn fiets droog de auto in kon. Na 170km, ruim 3000 hoogtemeters en ruim negen en een half uur later, zat het erop. 

Ik had de juiste keuze gemaakt. Het was zwaar en het weer ronduit… teleurstellend, maar ach, ik heb uiteindelijk best genoten. En Bastenaken? Dat wordt een uitdaging voor een volgende keer!