De Winterfiets Elfstedentocht

Na me ingeschreven te hebben, ontving ik de route van 225 km in verschillende bestanden. Nu was het afwachten op een dag met mijn favoriete weertype. Het werd 2 januari.

Een donkere start  

Een goede voorbereiding is het halve werk, dus met goede verlichting op de fiets, warme kleding en vooral genoeg eten en drinken ga ik op pad. Dat laatste is nu extra van belang, omdat je niet wee wanneer en waar je iets te eten of te drinken kan scoren. 

Om 5 uur vertrek ik naar Leeuwarden in de veronderstelling dat ik onderweg bij een pompstation wel even een bakkie koffie kan doen. Dat ging dus niet door, want die zijn zo vroeg nog gesloten. Het zou tot vlak voor Harlingen duren, voordat ik mijn eerste bak koffie binnen had. Op de fiets dan maar.

Gladde bruggetjes, gravel en onverharde paden  

Normaal start je in de Elfstedenhal langs de ijsbaan én na het Friese volkslied. Nu lag er een beetje ijs op het fietspad, dus toch een beetje winterse sfeer. Vooral op de bruggetjes was het oppassen geblazen. Afstappen en lopend erover is dan wel een ding met je wielerschoenen. 

De organisatie had de route wat aangepast. Omdat er nu geen grote groepen kunnen rijden, zijn er wat smallere paadjes opgenomen, zodat je nog beter de schaatsroute kan volgen.

"Erg leuk, maar gestrooid wordt daar niet..." 

Na een uurtje werd het licht en zag ik dat alles al nat was. Mijn schoenen, mijn fiets; als ik 's avonds thuis kom, heb ik nog wat te doen. Maar het weer is goed en ik ben niet de enige op de fiets. 

Mijn eerste bakkie leut

In Kimswerd kan ik mijn eerste bakkie koffie drinken. Dat zorgt er wel voor dat dat nog lekkerder smaakt. Helaas heeft de cafetaria geen oranjekoek. Naar de bakker dan maar. Inmiddels fiets ik ook de nodige gravel en onverharde paden en dat maakt het nog leuker. Klunen is er gelukkig niet bij. 

Soms vraag ik me af of de Garmin niet in de war is, maar daarna fiets je gewoon door. De organisatie heeft me overigens enkele fouten in de GPX-route gemaild, inclusief afbeeldingen. Echt top.

"In de buurt van Bartlehiem verscheen in de verte een regenboog" 

Het zal toch niet? Maar nee, het ging niet regenen. De fiets en alles onder mijn knieën zit inmiddels wel onder de modder. 

Terug in het donker 

Na het prachtige Dokkum weer terug naar dat beroemde bruggetje en daarna is het zonnetje verdwenen. Tja, als ik een maand eerder was gegaan, was het zelfs bijna een uur eerder donker. De fietslampjes gaan weer aan, maar dat geldt nog niet voor de straatlantaarns. Die zijn er niet op deze landelijke paden en weggetjes. Vervolgens komt er ook nog flink wat mist bij. 

"Een geheel nieuwe ervaring is het inklikken in de pedalen in het aardedonker"

Hard fietsen kan niet, want je fietst vaak in de buurt van het water. Je wilt niet rechtdoor als je eigenlijk de bocht om moet... Dit maakte het allemaal nog specialer. Aan het begin van de avond ben ik weer terug op het industrieterrein. Snel omkleden en op naar een pompstation voor nog een bak koffie. 

De beloning 

Thuis meteen mijn fiets schoongemaakt, want je wilt natuurlijk geen roest als herinnering aan een winterse tocht. Een week later kreeg ik de medaille en zelfs de stempelkaart via de post. Ik vond het een goed alternatief en een mooie route. Ik denk dat ik deze zomer nog een keer ga, zodat ik meer van de route bij daglicht kan zien. En hopelijk een grotere kans op koffie met oranjekoek. Interesse?

Tot 21 maart 2021 kun je deze route nog rijden. Aanmelden doe je bij FrieslandBeweegt