Test: Trek Madone SL 6 Gen 8 racefiets

Ooit hoorde ik een Vlaming over een renner zeggen: “Hij staat zo scherp als een mes: als ge er een brood tegenaan gooit, krijgt ge het gesneden terug.” En zo is het ook met de nieuwe Trek Madone als je het mij vraagt. Een elegante machine waarvan je al sneller gaat rijden als je er alleen naar kijkt. Eén waarbij je na tien minuten staren pas door hebt dat je kin op de grond hangt. Maar is deze fraaie verschijning op de weg net zo scherp als hij eruitziet? Tijd voor een grondige kennismaking.

Zoeken naar de heilige graal

Trek doet met deze achtste generatie Madone iets interessants. De zoektocht naar de heilige graal is ingezet met de combinatie van aerodynamische knowhow van de Madone met het klimvermogen van de Émonda, die uit het assortiment verdwijnt. ‘One bike to rule them all’, zullen we maar zeggen. Wat eruit komt is een fiets die zichzelf aanprijst als ‘de ultieme allround racer’. Grote woorden, zeker in een markt die bol staat van nichemodellen en specialistische carbonkunst. Toch weet Trek met de SL6 een brug te slaan tussen snelheid, comfort en veelzijdigheid.

De SL 5 is het instapmodel binnen de Madone-lijn. Ik reed mijn ritten op de SL 6, waarbij je al niet meer van een ‘instapmodel’ kunt spreken, want met een prijskaartje van krap vijfduizend euro is het toch al een flinke investering. Maar je krijgt er wat voor terug: een lichtgewicht 500 Series OCLV carbon frame, een gloednieuw ontwerp met geoptimaliseerde aerodynamica, interne kabelgeleiding en — jawel — de IsoFlow uitsparing in de zitbuis.

Aero zonder straf

Waar veel aerofietsen het comfort opofferen voor snelheid, probeert Trek een middenweg te vinden. Dat begint bij het frameontwerp. De buizen zijn slanker dan bij de vorige Madone-generatie. Dat drukt gewicht, terwijl de IsoFlow zadelpenconstructie voor comfort zorgt. In maat 56 weegt het frame net geen 1.000 gram. Voeg daar de carbon wielen en een strakke Shimano 105 Di2-groep aan toe, en je hebt een fiets die én snel accelereert én bergop niet afhaakt.

"De Madone is een fiets die én snel accelereert én bergop niet afhaakt"

Kun je nagaan hoe Mattias Skjelmose zich op de Madone SLR (6,8 kilo schoon aan de haak) gevoeld moet hebben toen hij zijn wiel nipt eerder over de meet drukte dan Pogacar en Evenepoel tijdens de Amstel Gold Race dit voorjaar!

Tijdens mijn eerste ritten over de Utrechtse Heuvelrug merk ik meteen hoe stabiel deze fiets op het asfalt ligt. Op vlakke stukken snijdt de Madone als een mes door de wind - ook omdat je ontspannen goed diep kunt zitten. In de bochten word je getrakteerd op precisiewerk: strak, voorspelbaar en vertrouwd. Dit is hoe wat mij betreft een racefiets ooit bedoeld is. Een sportieve houding, strak en de absolute wil om te vlammen. Volgas op een scherpe bocht afkomen, niet remmen, insturen en precies uitkomen waar je de fiets verwacht. Knallen!

IsoFlow: gimmick of gamechanger?

Eén van de opvallendste features van de Madone Gen 8 is de zogenaamde IsoFlow: een uitgesneden opening net onder het zadel, bedoeld om de zitbuis comfortabeler te maken én de luchtweerstand te verlagen. De hel voor aerodynamica zijn zuiging en werveling van luchtstromen. Dat zorgt voor een remmende werking. Dus hoe efficiënter lucht langs de bovenbuis geleid kan worden zonder tegen de staande buis en zadelpen te botsen, hoe beter. Dat is de gedachte.

In de praktijk? Het werkt. De Madone voelt verrassend comfortabel op slecht asfalt of op de steentjes, zonder het karakter van een pure racefiets te verliezen. Je krijgt, doordat de zadelpen licht kan ‘flexen’ nét dat beetje extra demping, waardoor je fris blijft zonder dat het ten koste gaat van de stijfheid bij een sprint of klim.
 
Het is subtiel en effectief. Het haalt de scherpe randjes eraf zonder slap of verend aan te voelen. Precies wat je wil bij lange dagen in het zadel. Zelfs de profs rijden op deze bak Parijs-Roubaix. Zij kiezen dan voor 32 millimeter breed rubber, tubeless en met lage druk. Met zoveel mogelijk comfort en tractie over de stenen dokkeren.

Wielen en cockpit

De Bontrager Aeolus Elite 35 carbon wielen zijn een prettige verrassing in deze prijsklasse. Licht, stijf en net diep genoeg om aerodynamisch voordeel te bieden zonder dat de fiets bij de eerste zijwind begint te zwabberen als een zeilboot. De 28 millimeter banden (tubeless ready) rollen soepel, maar er is ruimte voor bredere rubber, tot 32 millimeter — iets wat ik persoonlijk zou aanbevelen voor extra comfort, meer grip en tractie.

"De cockpit is strak en overzichtelijk. Geen ingewikkeld gedoe en bovendien makkelijker af te stellen"

De cockpit is strak en overzichtelijk. Geen futuristisch geïntegreerde stuur/stuurpen-combo, maar een losse set met rond stuur. Geen ingewikkeld gedoe en bovendien makkelijker af te stellen. Trek houdt het, bij deze fiets, praktisch, hou ik van.

De balans gevonden

Had ik al gezegd dat ik deze fiets echt fantastisch vind? Nee? Schande! Dit is alles wat ik me bij een racefiets voorstel. Dit is klimmen, knalhard aanzetten, sprinten, een lekker sportieve zit en messcherp in de bochten. En dat allemaal zonder op een stuiterharde plank te rijden. Deze fiets is klaar voor elke groepsrit, voor elk weekend in de Alpen, Ardennen of polder. Ik ga er straks een brood tegenaan gooien, want ik krijg trek van al dat fietsen.

Conclusie

De Trek Madone SL 6 kost € 4.999,-. Check Trekbikes.com voor uitgebreide informatie.

Pluspunten

• Geweldige rijeigenschappen
• Strak en betrouwbaar stuurgedrag
• Heel sportief, comfortabel waar nodig

Minpunt

• In deze prijsklasse zijn er fietsen te vinden met nog hoogwaardigere afmontage

_{Tekst: Thomas Zijlma
Beeld: Bram Berkien}