Paterberg

Na de beklimming van de Oude Kwaremont en een steile afdaling over betonnen platen draait het Ronde-peloton scherp rechtsaf voor de laatste hindernis van de Vlaamse Hoogmis. De renners fietsen hier elk voorjaar een orkaan van geluid tegemoet, maar op andere dagen blijft het stil. De stilte wordt hooguit verstoord door een pruttelende trekker of kauwende koe. Dat is ook niet gek, want de Paterberg is geen pretje. Qua lengte stelt de Paterberg eigenlijk niets voor. Nog geen 400 meter duurt de lijdensweg. Want pijn doet ‘ie zeker. Tussen de weilanden door loopt de weg bijna kaarsrecht omhoog. De aanloop valt nog meer, maar dan volgt het steilste stuk (20%) langs de houten hekken. Ineengedoken op je stuur, zoekend naar evenwicht, rol je tergend langzaam van kassei naar kassei. Bovenop wacht de rust in de vorm van twee houten bankjes. “De Paterberg bestijgen betekent zweten en hijgen”, staat op het ene bankje. “Geniet hier van het zicht op het landschap dat voor je ligt”, vermeldt het andere. Afzien en genieten, dat is de Paterberg in een notendop. Een leuk feitje: in tegenstelling tot wat je misschien zou verwachten is de Paterberg nog een jonge straat. In 1985 wilde de gemeente Kluisbergen de toen nog onverharde grindweg verharden met betonplaten. Gelukkig kwam Paul Vande Walle – die destijds bovenop de heuvel woonde – met een beter voorstel: “leg ze in kasseien en de Ronde van Vlaanderen zal erover komen.” En dat gebeurde. De volgende Ronde ging over de kasseien van de Paterberg en de heuvel verdween niet meer uit het parcours. Sterker nog: de kasseien zijn sinds 1993 een beschermd monument. Lengte: 400 meter Hellingspercentage: 13,7% (max. 20,3%) Hoogtemeters: 47